Kısacık saçlarımı tararken aynada kendime son kez baktım. Siyah bir pantolon, siyah bir tişört giymiştim. Tişörtün üzerinde duran kitap kolyem gözleri direkt üzerine çekiyordu. Sevdiğim birkaç bilekliği de üst üste takmış, açıkçası çok da hoş durduklarını fark etmiştim. Göz altlarım çökmüştü ama onları annemden aldığım kapatıcı yardımıyla daha az dikkat çekici yapmıştım. Dudaklarıma sürdüğüm nemlendirici hem dudaklarıma renk vermiş hem de dudaklarımdan güzel bir vanilya kokusu yayılmasına sebebiyet vermişti. Saçlarımı taramam bitince tarağı kenara bırakarak kulaklıklarımı kulağıma geçirdim. Sırt çantamı da aldıktan sonra odama son kez bir bakış atarak çıktım.
"Sevgi?" Koridorun ortasında büyük ihtimalle banyoya gitmek için kalkmış ve sabahlıkla duran annem bana baktı. "Hani gitmeyecektin bu hafta kızım?"
"Fikir değiştirdim." dedim usulca. Annem bir süre bana baktıysa da sonunda anlayışla başını salladı.
"Tamam, iyi dersler." Belli belirsiz gülümsedikten sonra evden çıktım. Bilerek biraz erken çıkmıştım çünkü yürümek istiyordum. Ayrıca Halil ile apartmanda karşılaşma ihtimalimi düşünmek bile istemiyordum. Belli bir mesafeyi katettikten sonra otobüs durağına geldim. Omzumdan kaymak üzere olan çantamı düzelttiğim sırada telefonuma mesaj geldi.
0508.......:
Günaydın
Seni almaya
Gelmemi ister misin¿
0505.......:
Günaydın ve hayır, ben çoktan çıktım. Teşekkür ederim.
0508.......:
Teşekkür etme konusunda
Anlaşmıştık hani¿
0505.......:
Tamam tamam, demiyorum bir şey.
0508.......:
Kahvaltı yapmadığını
Varsayıyor
Ve okul girişinde
Beni beklemeni
Rica ediyorum
0505.......:
Ricanız kabul edildi beyefendi.
Ama geç kalırsan vallahi girerim içeri, bana ne.
0508.......:
Hahahaha
Tamam
Geç kalmak yok
(:
Çok geçmeden otobüse binmiş ve yirmi dakikalık bir otobüs yolculuğu sonrası okulun önündeki durakta inmiştim. Bildiğim şeylerden sonra bu okula gelmek kendime ihanet gibi gelirken sınıfa nasıl adım atacağımı bile bilmiyordum. Halil bizimle aynı sınıfta değildi ama ya Aslı? Bazen gecemi bile gündüzüm gibi birlikte geçirdiğim o kıza nasıl eskisi gibi olabilirdim ki? Kalbimdeki kocaman yarayı nasıl kapatabilirdim?
Düşüncelerimi bir kenara itip okul bahçesine baktım, birkaç öğrenci dışında kimse yoktu. Alptekin de ortalarda gözükmüyordu. Ona geç kalırsa gireceğimi söylemiştim. Okula girmek adına içten içe kendimi hazırlarken aniden biri arkamdan sarılınca çığlık atmamak için kendimi zor tuttum. Daha arkamı dönemeden bana sarılan kişi kulaklığımın biri çıkardı ve o yumuşacık sesi duydum:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Portuga | texting | TAMAMLANDI
Short Storyyourportuga: Şu an arkadaşlarınla oturup sohbet ediyorsun ve seni gördüklerini zannediyorlar Esprilerine gülüyorlar Oysa sen onlara yalnızca kendi yansımalarını gösteriyorsun Kendi acınası hallerine gülüyorlar Bu arada ben de güzelliğine yanıyorum...
