Portuga | texting | TAMAMLANDI

1.1

"İki gündür çıkmadı yataktan." dediğini duydum annemin kapının ardından. Cuma günü okuldan kaçıp eve geldikten sonra telefonumdan ve her şeyden uzaklaşmış, kendimi odama kitlemiştim. Annem beni çıkarmak için uğraşıyor olsa da yalnızca tuvalet için gizlice çıkıyordum. Her hafta sonu aynısını yapıyor olsam da bir türlü alışamamıştı. Hâlâ zehirli ilişkilerinden kaçmaya çalıştığımı anlamıyordu. Uyuyamayacağımı anladığımda nefessiz kalan vücudumu yorganın altından çıkardım.

"Bana ne?" diye terslendi babam. "Ne hâli varsa görsün." İyice yastığıma gömüldüm. "Çoluk çocuğun derdiyle uğraşamam." Böyle düşünüyor olduğunu biliyordum ama dile getirmesi sinirimi bozmuştu.

"Biraz Sevgi ile ilgilen Hamdi! Yeter artık, bu vurdumduymaz hallerinden bunaldım!" Babam anneme terslenmeye başladığı andan itibaren kenarda duran kulaklığımı taktım ve iki gündür kapalı olan telefonumu açtım. Anında bildirimler telefonumu titretti. Arkadan gelen bağırışmaları hâlâ duyabiliyordum. Annem dişini tırnağına takarak çalışan bir kadındı, babam ise üç ay önce çalışmayı bırakmış ve ciddi bir bunalıma girmişti. Bir türlü iş bulamıyor olması bir yana durmadan içiyordu da. Eski hâlini özlüyordum. Gittikçe her şeyden yorulduğumu hissediyordum.

WhatsApp'a girdiğim gibi ilk Aslı'nın mesajlarına baktım.

[Dün]

Sevgi. (12.33)

İyi misin lan? (12.33)

Pişt sana diyorum (13.48)

Oğlum internetin niye kapalı (13.49)

Arıyorum açmıyorsun da deli edeceksin beni (18.30)

Her haftasonu aynısını yapıyorsun şaka gibi (18.31)

Sana ulaşamamaktan yoruldum (19.32)

Anneni aradığım hâlde bana dönmüyorsun (23.12)

Yazsana kızım :( (02.30)

Ona kısaca iyi olduğumu yazdım, tam çıkacakken Halil'in SMS'ten attığı mesajı gördüm.

Halil<3:

Kapıyı açsana fıstık

Bende güzel bir film var

Tabi abur cubur da aldım ;)

Kavga seslerini duymuş olmalıydı. Karşı komşumuz olmasının bir diğer karşılığı da buydu. Ondan ailevi hiçbir şeyi saklayamıyordum. Kapıya gitmesem zili çalacağını bildiğimden zorlukla yatağımdan çıktım ve annemlerin salonda tartışmalarından faydalanarak gizlice kapıya gittim. Kapıyı açtığımda Halil'i boş ellerle görmek yüzümü asmama sebep oldu.

"Yalan söylemek günah." dedim sinirle. Kapıyı yüzüne çarpacakken beni durdurdu.

"Yalan değil." Beni kendine doğru çekti, yalpalayarak eşiğe çıktım. "Hadi gel bize geçelim, film açtım."

"Annen rahatsız olacak." diye homurdandım. Her kavga ettiklerinde Halil beni kendi evlerine götürüyordu ama annesinin bundan rahatsız olduğunun farkındaydım. "İçeri geçeyim ben." Halil bir şey diyemeden salondan bir şeyin kırılma sesi gelince irkildim. Annem yeniden bağırmaya başladı.

"Yeter artık! Toparla kendini biraz!"

Annemin bağırışını duymamış gibi "Hadi gel." dedi Halil yeniden. Bu sefer ona itiraz bile etmedim. Terliklerimi giydiğim gibi kapıyı kapattım ve karşıya geçtim. Halil beni odasına sürüklerden kolunu omzuma attı. Hiç beklemediğim bir anda saçlarıma minik bir öpücük kondurdu. "Her şey geçecek güzelim." dedi. "Söz veriyorum." Ona usulca gülümsediğimde elim istemsizce kazağımın altındaki kolyeye gitti. Kolyeyi parmaklarımın arasında sıkıştırdım. Doğru söylüyordu, geçecekti.