Ne kadar zamandır ağladığımı ya da saatin kaç olduğunu bilmiyordum. Annem yanıbaşımda saçlarımı okşarken kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Daha beş dakika geçmeden annem odama girince onu engelleyememiştim bile. Hareket bile edemeyeceğim kadar çok sarsılarak ağlamaya başladığımda yatağa girmemde yardımcı olan da oydu. Bana zorla sakinleştirici içirdiğini yarım yamalak hatırlıyordum ancak gerisi yoktu. Darmadağınık odama bakmaya devam ederken ağlamayı kesemedim. Kollarımı vücuduma sarmış bir şekilde yatağımda öylece yatıyordum. İçimde bitmek bilmeyen bir kaos vardı.
"Sevgi'm." dedi annem de benimle ağlayarak. Eliyle bir kez daha saçımı okşayınca hıçkırdım. "Lütfen toparla kendini hadi güzelim." Sesi öylesine uzaktan geliyordu ki kendimi iyi hissetmediğimi ancak o zaman anlayabildim.
"Neden?" diye mırıldandım zorlukla. Boğazıma korkunç bir yumru oturdu. "Anne ben neden doğdum ki?" Annemin kolları sımsıkı sardı beni. "Yemin ederim sadece iyi bir insan olmak istemiştim." Sesim sonlara doğru, ağlamam yüzünden kesiliyordu. Nefes almakta zorlanıyordum. "Ben sadece iyi olmak istemiştim."
"İyisin güzel kızım." dedi annem fısıltıyla. "Sen çok iyi bir insansın." Gözlerimi sımsıkı kapattım, hiçbir şey yapmak istemiyordum. Nefes almak bile istemiyordum. Bana böyle bir şeyi nasıl yapmışlardı? Benden bunca zaman sakladıkları bu korkunç şeye rağmen benimle nasıl gülüp eğlenmişlerdi? İnsanların kalbi yok muydu yoksa yalnızca benim mi vicdanım böyle bir şeyi almıyordu?
"Ben hiç iyi değilim." dedim gözlerimi açmadan. Doğrulmaya çalıştığımda annemin geri çekildiğini hissettim ancak elleri sırtımdaydı. "Nefes almak istiyorum." Annemin yanımdan uzaklaştığını duydum, büyük ihtimalle pencereyi açıyordu. Onu beklemeden ayağa kalktım. Gözlerimi açmasam da karanlık olan dünyam öylesine döndü ki ağzıma kadar tırmanan safrayı hissettim ancak daha kusamadan elim ayağım boşaldı. Vücudumla beraber kafam da yere çarptı. Ağzımdan dökülen safrayı fark ettim ama gözlerimi açamadım. Bayılmadan hemen önce annemin bağırışını duymuştum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Portuga | texting | TAMAMLANDI
Short Storyyourportuga: Şu an arkadaşlarınla oturup sohbet ediyorsun ve seni gördüklerini zannediyorlar Esprilerine gülüyorlar Oysa sen onlara yalnızca kendi yansımalarını gösteriyorsun Kendi acınası hallerine gülüyorlar Bu arada ben de güzelliğine yanıyorum...
