POV Levi
Ik kan niet wachten haar weer te zien. Maar echt. Letterlijk.
Mijn spieren staan op springen en het eerste uur ben ik zo gespannen en onrustig dat de docent me apart zet.
Als ik haar in de pauze eindelijk zie knalt mijn hart bijna uit mijn borstkas.
Mick rolt met zijn ogen en negeert me verder. Hij is mijn vreemde gedrag wel gewend.
Haar ogen kruizen even de mijne en haar wangen kleuren schattig roze.
We glimlachen heimelijk naar elkaar.
De helft van pauze praat ze met die vriendin van haar. Ik heb geen idee hoe ze heet maar die twee zijn onafscheidelijk.
Na een tijde hou ik het niet meer. Ik sta op en sjok richting hun tafeltje. Een lome grijns op mijn lippen.
Een paar meisjes werpen me niet erg onopvallende blikken toe. Maar mijn blik word maar naar eentje toegetrokken.
Julie.
Haar ogen worden groot als ze me ziet.
'Mag ik hier komen zitten?' Ik wijs naar de lege stoel aan het tafeltje.
Ze knikt beduusd en in de war. 'Natuurlijk.'
Als ik zit is haar vriendin verdwenen. Ik weet niet waarom maar ik vind het zeker niet erg.
'Hey.' Zeg ik.
Ze glimlacht. 'Hey. Ik dacht dat jij heel subtiel was.'
Ik schud mijn hoofd. 'Dat mocht je willen.'
Ze kijkt even naar de starende mensen om ons heen en haar glimlach word langzaam breder.
'Nee hoor dat wil ik niet.'
'Dat is maar goed ook want ik ga nu nog onsubtieler zijn dan daar net.'
Haar ene wenkbrauw gaat lichtjes omhoog. 'Oja?'
'Ja, ga je vanavond mee naar de film?'
Ik zeg het langzaam en opgewekt maar mijn hart heeft nog nooit zo snel geklopt.
Nu grijnst ze. 'Ja.' Ze vraagt niet eens welke film. En ik kan niet anders dan terug grijnzen want ik weet ook nog niet welke film.
JE LEEST
The love you give
Teen Fiction{Nederlands} Julie houd van lezen, van schrijven en alles wat daarmee t maken heeft. Ze heeft een grote obsessie met tweedehandsboeken en als je aan haar beste vriendin zou vragen hoe ze haar zou omschrijven zou ze aan twee woorden genoeg hebben: Ko...
