The love you give

35

POV Levi

Eerlijk gezegd was ik er met mijn hoofd niet bij toen ik die avond de deur open deed en mijn moeder op de bank zag liggen.

Ik realiseerde me niet dat ze haar jas nog aan had en alle lichten aanstonden. (Die doen we normaal uit als we gaan slapen)

Ik besefte niet dat ze op de bank lag in plaats van in haar bed.

Pas toen ik de lege fles wijn op de keukentafel zag staan drongen al die ongebruikelijke dingen tot me door.

Met een frons bekeek ik de veel te goedkope wijn en de vieze borden die nog op de tafel stonden.

En toen ik het licht uit knipte en naar mijn moeder liep voelde ik een raar wee gevoel in mijn maag.

'Mam.' Fluisterde ik zacht maar dringend.

De hele situatie kwam me akelig bekend voor. Ik wilde niet terug denken aan de tijd voor de scheiding.

Ik wilde niet terug denken aan de vele flessen wijn die ik elke week wegbracht.

Ik wilde alles vergeten en vergeven.

Maar nu, in het donker in een oude flat, kwam alles weer keihard terug.

Ik kon doen alsof dit niets voorstelde, alsof ik niet wist dat dit een probleem ging worden.

Maar de harde waarheid was dat dat het wel was.

Dit was een giga gantisch probleem. En dat moest nu opgelost worden.

'Mam.'

Ze schoot overeind. Haar mascara was uitgelopen en de rode lippenstift was besmeurd over haar hele gezicht.

'Waar denk je dat je mee bezig bent?' Ik kon er niets aan doen dat mijn stem de hoogte inging.

Dit was echt absoluut niet waar ik op dit moment bezig mee wilde zijn.

'Waarom kom je zo laat thuis?' Haar stem klonk dubbel en schuw.

Ik kon nog net een minachtende lach inhouden.

'Ga nou maar niet de volwassene uithangen. Ruim je rotzooi op en ga slapen.'

Ik smeet de deur met een klap achter me dicht.

Door de dunne muren heen hoorde ik mijn moeder opstaan en naar het aanrecht sloffen.

Shit.

Ik liet me op mijn bed vallen en sloot mijn ogen.

Julie's lachende gezicht verscheen op mijn netvlies.

En met die gedachten viel ik in slaap.