The love you give

37

POV Levi

Het was laat in de middag toen ik de kale trappen van de flat op liep.

Ik had geen haast om boven te komen, want ik had geen idee wat ik daar zou aantreffen.

Julie's moeder had me wat achterdochtig aangekeken en gezegd dat als ze me nog een keer in Julie's bed zou zien ze hem met haar dweil een klap zou verkopen.

Julie had gebloosd en haar moeder zo snel mogelijk weggeduwd.

Ik staarde naar de grijze, beschimmelde muur voor me. Het was tijd om naar binnen te gaan.

Met een akelig gevoel in mijn maag stak ik de sleutel in het slot.

Een muffe warmte kwam me tegemoet. De verwarming, die nog nooit had aangestaan, stand te loeien.

'Mam?'

Vanuit de keuken klonk een vrolijke lach. 'Schatje! Je bent thuis!'

Mijn moeder kwam me met in haar ene hand een glas wijn en donker rode wangen tegemoet gelopen.

'Ik heb je zo gemist, waar is je kleine broertje?'

Ik voelde mijn maag samentrekken. Ze was dronken, en het was nog niet eens 5 uur.

Ik doorzocht met mijn ogen de stapel brieven op de keukentafel. Was er een blauwe brief?

Ik vreesde van.

Mijn moeder zette haar glas op de trap en frutselde aan de rits van mijn jas.

'Doe eens uit! Het is hier heerlijk warm.'

Ik schudde haar hand weg, de telefoon in mijn jas ging over.

Mick.

Mijn blik glijd van mijn moeder naar de fles wijn. 'Je bent dronken.'

Ze haalt haar schouders op en trekt haar haar uit een knot. Ze heeft het altijd netjes. Je zult bij haar nooit een plukje vinden wat loszit of een haartje wat niet geëpileerd is. Het is vreemd om het zo los over haar schouders te zien hangen.

'Dat mag Levi. Ik ben ontslagen en volwassen. Ik mag drinken zo veel ik wil.'

Ik laat haar woorden tot me doordringen. Herinneringen aan tijden die ik liever vergeet schieten omhoog.

'Ik-.' Ik staat haar aan. Boos, teleurgesteld en verdrietig. 'Ik ga weer.'

Met twee stappen sta ik buiten. De deur valt met een klap achter me dicht. Zo hard dat het lijkt alsof de hele flat staat te rammelen.

'Hey.' Ik hoor Micks stem aan de andere kant van de lijn, krakend want mijn telefoon is oud.

'Hey?'
'Gast waar ben je? We zouden vanavond gaan zuipen bij ene Tristy.'

Ik vloek zachtjes en laat mijn hoofd tegen de muur achter me vallen. 'Shit sorry man, vergeten.'

Mick blijft even stil. 'Je moet alsnog komen, het wordt een ziek feest, de hele school komt.'

Dat was echt niet waar ik op dit moment behoefde aan had, echt totaal niet. Maar had ik een keus?

'Neem je nieuwe meisje mee.'

Ik staar even naar mijn telefoon. 'Julie?'

Mick zuchtte even. 'Ja heb er nog meer ofzo? Maar alleen als je het wilt. Ze is waarschijnlijk niet uitgenodigd.'

Mijn mondhoeken krulde omhoog bij het idee dat ik met Julie naar een feest zou gaan, en ik vergat even de problemen achter de deur naast me.

'Is goed man, ik kom.'