Vienne Krea Heatherson is a half Filipino - half British girl who decided to live in the Philippines by her own, but little did she know that her life will literally change as soon as she wakes up on a guy's body.
The worst part? Why did it happen...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ilang beses na kaming nakapagsayaw ni Camille at napagod rin ako dito. We decided to go back to our seats but Camille excused herself dahil biglang may tumawag sa kanya.
We are almost complete on our designated table, marahil siguro ay napagod din sila. It is only Wil, Ava, Harvie and Mark who is missing, ilang sandali lang ay bumalik na si Camille.
"Guys, I have to go. Dadating daw yung pinsan ko from New Zealand, ni hindi man lang nagpasabi." Paliwanag ni Camille nang nakaharap sa amin.
"Hatid na lang kita. May sasakyan ka ba?" tanong ko kay Camille. I enjoyed everything at masasabi kong she saved my night.
"Don't worry about me. Nagpasundo na ako at nandyan na rin naman 'to, on the way na pala kanina pa para sunduin ako. Thanks Vion. I had fun," sambit ni Camille
"Well, can I just walk you out then hanggang sa gate?" muli kong sabi na masaya nya namang pinaunlakan at lahat ng nasa table ay nagpaalam sa kanya.
"Ingat ka Camille. See you next time," masayang sabi ko kay Camille.
Up til now ay ramdam mo kung gaano kagaan ang feeling kapag sya ang kausap.
"You too. I really had fun Vion. Thank you for letting me, my dear prince." Sambit ni Camille na nagbow pa na akala mo ay prinsesa, alala namin sa inakto namin kanina.
I chuckled again. "You're most welcome Ma'lady," Ikinumpas ko pa ang aking kamay papunta sa aking tyan at nagbow, smiling hard from happiness.
Rinig na rinig ko ang tawa nya sa ginagawa ko o namin pero kinailangan nya na din na umalis.
"I have to go. Thank you again." Sambit nya pero ikinagulat ko ay lumapit ito sa akin at hinalikan ang aking pisngi na may dimple. I stood frozen sa gulat nang di namamalayan na nakasakay na pala ng kotse si Camille at kumaway, duon lang ako natauhan at kinawayan din sya habang papatakbo na ang kanyang sinasakyan.
"Beso lang yun, Vion ano ka ba!" Isip ko habang naglalakad pabalik. "Pero bakit ganun sya bumeso dapat cheeks to cheeks lang kung beso?" sabat ng mapagtanong ko uling utak.
Hays, bakit ba sobrang ang gulo ng mga taong nakakasaluha ko? Lahat sila ginugulo ang puso't damdamin ko.
Nevermind.
I was walking along to get back at the venue when i heard someone again beside the bushes of this garden. Why do i always hear some people talking like they are hiding? Dahil na rin sa curiosity ko ay tinignan ko kung sino ang nag-uusap at nagtago ako sa likod ng halaman na nagtatangkaran.
"Wala naman akong nagawang mali di ba? Bakit umalis ka kanina?" tanong ng lalaki.
"Nothing, none of your business!" mataray na sagot nya.
Kilala ko ang boses na na'to.
"Okay, I wont force you, but you know... you're really beautiful tonight," sabi ni Wil.
