Someone's POV
5 am in the morning, still nandito pa din ako.
Hindi pwede. Bakit sila lang ang pwedeng masaya? dmn that btch.
Sinundan ko sila hanggang sa bahay ni Ethan. I don't know, I'm so desperate to see him of course. Sinira niya ako, ngayon hindi ko siya titigilan. He's with Ysabelle, pakialam ko?
Ang gusto ko lang naman balikan niya ako. Martyr? well hell yes! obsess? definitely yes!
*tok *tok
Nagulat ako ng may biglang kumatok sa bintana ng sasakyan ko kaya binuksan ko ito-
sht.
"Stay away from them, tigilan mo na sila" he's standing outside with a girl at ano bang ginagawa nila dito?
"P-pakialam niyo?"
"Stalker? umalis ka na dito habang nagtitimpi pa 'tong kamay ko" sabi nung babae sa akin. Oh I'm scared, really? talksht.
"Excuse me? do I know you?" tinaasan ko siya ng kilay. "Hindi mo na kailangan makilala ang maganda kong pangalan ang gusto lang namin umalis ka na, chupi!" stupid.
Inirapan ko silang parehas at pagkatapos ay ini-start ko na ang engine ng sasakyan ko. This is not the right time para gumawa ng eksena.
Bago makaalis sinulyapan ko muna sila parehas. I smirked.
Hindi pa 'to tapos.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Special chapter lang 'to, so parang pahapyaw lang. Chapter 30 is still on going sorry, kaya yan muna ang inupdate ko:) hope you like it.
pero YEY! #541 na tayo sa humor! ang early naman ng Christmas gift ko:D thank you readers! I LOVE YOU FROM THE BOTTOM OF MY HYPOTHALAMUS hihi.
Like.Vote.Comment.
Merry Christmas!
Be a Fan<3
-Prethreelassie
BINABASA MO ANG
The Game called LOVE
HumorLove? hindi ito kinakain, hindi ito nabibili, hindi ito nakikita, at hindi ito nilalaro. Pakiramdam yan, nararamdaman yan at pinaparamdam yan. Kung susubok ka sa isang laro ng pag-ibig, papayag ka ba? ititigil mo ba kahit alam mong talo ka na? o kay...
