Μόνο Μία Φορά

23. Ο άλλος αδελφός

Η ατμόσφαιρα είναι ήδη τεταμένη καθώς οι άγριες ματιές του Τζο δεν ξεκολλάνε από τις δικές μου.

«Είπα, τι κάνει αυτή εδώ!» βρυχήθηκε, κάνοντας την Καμίλ να κολλήσει περισσότερο πάνω του, ανεβάζοντας την πίεση μου στα ύψη.

«Μπορείς να μην είσαι μαλάκας;» γρύλισε ο Έντουαρντ εναντίων του.

«Έντυ!» τον μάλωσε εκείνη πιέζοντας το στήθος της ακόμα πιο πολύ στο κορμί του Τζο, ελέγχοντας αν θίχτηκε ο εγωισμός του.

Η επιθυμία να την πετάξω στο πάτωμα και να ξεριζώσω κάθε περιποιημένη τρίχα της κεφαλής της μεγαλώνει όσο τα δευτερόλεπτα περνάνε.

Τα φρύδια του μαυροντυμένου αγοριού σμίχτηκαν, το πρόσωπο του γέννησε ρυτίδες «Παράτα με Καμίλ!»

Ενοχλήθηκε, σκέφτομαι και μικρές δόσεις ικανοποίησης μαζί με δροσοσταλίδες αλαζονείας για το υπερβολικά βαμμένο κορίτσι συσσωρεύονται σαν σμήνος, κάνοντας με να ξεχάσω τον πόνο που λίγο πριν μάστιζε σ' όλο μου το σώμα.

Με ύφος ντίβας έδιωξε μερικές τούφες από το πρόσωπο της και με κοίταξε σχεδόν αηδιασμένη, με την κατάντια μου.

«Εσύ.» με έδειξε με τον δείκτη του «Φύγε. Τώρα.»

«Τι στον διάολο, Τζο;» γάβγισε ο Έντυ σηκώνοντας απότομα το σώμα του από το πάτωμα. Το στήθος του προτάσσεται μπροστά περήφανο, ενώ κάποιες φλέβες τονίζονται στους πήχεις του.

«Βουλωσέ το και ασ' την να πάρει τον πούλο.»

Το στέρνο μου βράζει ακούγοντας τι ξεστόμισαν τα χείλη που λίγες ώρες πριν μου χάριζαν κύματα ευχαρίστησης, σε αντίθεση με το παρόν που το μόνο που μου χαρίζουν είναι καταιγίδες οργής.

«Δεν θα πάω πουθενά.» όλα τα βλέμματα ξαφνιασμένα, προσηλωμένα πάνω στο άτομο μου, μη μπορώντας να χωνέψουν την δυναμικότητα στις λέξεις που αιωρήθηκαν στον αέρα.

«Πώς;» εξοργισμένος με εμένα ο Τζο μούγκρισε, ενώ μπορούσε κανείς να διακρίνει στα μάτια του Έντουαρντ τέρψη. Κρύβοντας το πανομοιότυπο συναίσθημα, με του φίλου μου, λέω καθαρά: «Θα κάτσω εδώ έως ότου ο Έντ μου πει ότι δεν χρειάζεται άλλο την παρέα μου.» και μέχρι να μπορώ να περπατήσω σαν άνθρωπος.

Άγρια ο Τζο στρέφεται πλήρως σε εμένα «Σου το λέω εγώ για χάρη του. Δεν θέλει άλλο την παρέα σου.»