«Σ' αγάπησα Κάθυ» τα μάτια του σκλαβωμένα μέσα στα δικά μου, λυπημένα για την οδύνη που προξένησαν, ειλικρινή για τη μετάνοια τους «Λυπάμαι τόσο πολύ...»
Τα δάχτυλά μας μπλεγμένα σε έναν δεσμό που όμοιο μ' αυτόν δεν υπήρξε. Οι καρδίες μας συγχρονισμένα χτυπούν, θαρρείς και χορεύουν στις μελωδίες του έρωτα και οι ψυχές μας – μπορούσα να το νιώσω – ενωμένες σαν μία.
«Συγχώρεσέ μας»
Το χαμόγελο σβήνεται και η απορία καραδοκεί στο στόμα μου, ώσπου δεν μπορώ να τη συγκρατήσω κι έτσι η ερώτηση δραπετεύει «Μας;»
«Ναι,...» χαμογελάει αθώα, μα κάτι σ' αυτό με σκοτώνει «... εμένα και τη μητέρα σου»
Το κεφάλι μου γυρίζει προς τα δεξιά κι εκεί, εκείνη, στέκεται με ματωμένα χέρια με πρόσωπο σκληρό και με ματιά ανένδοτη στο μητρικό ένστικτο που θα περίμενε κανείς να έχει.
Πέρα απ' αυτή βρίσκεται το σπίτι της. Κάτασπρο και σκοτεινό από τα μαυρισμένα σύννεφα που το περιβάλουν από ψηλά.
Κι εκεί – ω Θεέ μου – εκεί ήταν που μπόρεσα να αναβιώσω όλα όσα έζησα μέσα σ' αυτά τα χρόνια.
«Είσαι σίγουρα καλά;» τα λεπτά της χέρια κρατούσαν τα μαλλιά της γερά πάνω από το κεφάλι της, προσπαθώντας να τη βοηθήσει όσο αυτή έβγαζε το εσωτερικό του στομαχιού της σ' ένα παραπεταμένο δοχείο.
Η Κάθυ έγνεψε καταφατικά, ακόμη κι αν αισθανόταν όλα της τα όργανα να παλεύουν για να μην βγουν κι αυτά μαζί με το αηδιαστικό υγρό που έτρεχε απ' το στόμα της.
Το φορτηγάκι φυσικά δεν διευκόλυνε την κατάσταση.
«Μακάρι να είχαμε νερό να πιείς» μονολόγησε η Μπέθανι καθώς άφησε την πλάτη της να πέσει πίσω στο σιδερένιο μέρος του οχήματος «Θα σου ήταν πιο εύκολο να συνέλθεις»
«Το ξέρω»
«Αλήθεια,...» η χροιά της αλοιώθηκε στη συνέχεια της πρότασης της, σαν να δίσταζε να ρωτήσει αυτό που ήθελε «... γιατί έκανες εμετό. Είπες ότι το ψωμί δεν σε πείραξε, όπως τις άλλες κοπέλες»
«Δεν με πείραξε» επιβεβαιώνει.
Ακολουθεί σιωπή με τη γλώσσα της Μπέθανι να προσπαθεί με το ζόρι να διατηρήσει την ψυχραιμία της και να μην πετάξει τις λέξεις που κρέμονται απ' αυτήν.
Όμως δεν τα καταφέρνει.
Η δύναμη της περιέργειας αποδεικνύεται πιο ισχυρή.
![](https://img.wattpad.com/cover/185146483-288-k116400.jpg)
ESTÁS LEYENDO
Μόνο Μία Φορά
FanficΠοιος ηταν ο Joseph Radcliff; Στα σιγουρα δεν ηταν μια χαμενη υποθεση, τουλαχιστον οχι στα δικα της ματια. Και αποτελουσε γεγονος οτι δεν ηταν αγγελος με μαυρα φτερα, οπως εκεινη πιστευε. Ισως ηταν κατι ενδιαμεσο. Μια αναμνηση, στην οποια μονο αυτη...