Μόνο Μία Φορά

34. Να προσπαθήσουμε

Τι. Στο διάολο. Κάνω!

Ρουφάω το στόμα του Έντουαρντ σαν να είναι η τελευταία φυάλη οξυγόνου κι αυτός ανταποδίδει με τον πιο παθιασμένα τρόπο!

Ανοίγω τα μάτια μου, την στιγμή που εκείνος παίρνει τον έλεγχο των γοφών μου, τρίβοντας τους πάνω στην ερεθισμένη περιοχή του.

Ω Θεέ μου! Είναι πολύ, πολύ, πολύ, σκληρός...

Το καστανό χρώμα των ιρίδων του κρύβεται, ενώ μερικές ρυτίδες διαγράφονται πάνω στο μέτωπο του κάθε φορά που οι γλώσσες μας αγγίζονται.

Πρέπει να το απολαμβάνει αρκετά.

Όπως ακριβώς έπρεπε κι εγώ!

Μα γιατί δεν αισθάνομαι την γη να χάνεται και τον ουρανό να σβήνει ή έστω ένα, κάτι, που θα με κάνει να αναστενάξω!

Ίσως χρειάζομαι κάτι παραπάνω για να φτάσω σ' αυτό το σημείο, σκέφτομαι και τον σπρώχνω, να ξαπλώσει.

Αν είχα από κάνω μου τον Τζο, θα με έκανε να νιώθω ανασφαλής με αυτό το πειραχτικό του χαμόγελο και δύο δευτερόλεπτα μετά θα μου έδινε λίγο από την γενναιότητα του και θα ζούσα το κάθε λεπτό με τα χέρια του κολλημένα στο σώμα μου.

Όμως αντί γι' αυτόν έχω τον Έντυ, ο οποίος με παρακολουθεί σαστισμένος, μπορεί και τρομοκρατημένος, αναμένοντας την επόμενη μου κίνηση.

Αν καθοδηγήσω την παλάμη του στο στήθος μου να...

«Α-άντυ, μήπως—»

Τίποτα!

«Σςςς,...» κλείνω το στόμα του και σφραγίζω την όραση μου «..., μη μιλάς» διατάζω, κινώντας την λεκάνη μου πιο κυκλικά· πιο έντονα.

Στα δάχτυλα μου στέλνεται μία δόνηση εξαιτίας του μουγγρητού του, ωστόσο δεν σταματάω έως ότου αισθανθώ την ίδια διέγερση που παρασέρνει κι εκείνον!

Μάλλον κάτι δεν κάνω σωστά.

Όμως έχω δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα και νιώθω απελπισμένη, έτσι όπως προσφέρω σε κάποιον τόση μεγάλη απόλαυση, ενώ εγώ σκέφτομαι τι μου έκανε ο Τζο κι έφτανα στα όρια της έκστασης.

Ωραία, λοιπόν...

Σίγουρα θα με κάρφωνε με το καταπράσινο βλέμμα του, με τα μαλλιά του ανακατεμένα. Και παρόλο που θα είχα εγώ την κυριαρχία σε μία τέτοια στάση, πάλι, αυτός θα έβρισκε έναν τρόπο για να με τιθασεύσει. Θα με τραβούσε κοντά του, όσο θα έπαιζε με κάθε σπιθαμή του κορμιού μου, και θα πιπιλούσε το δέρμα, στον λαιμό μου βασανιστικά αργά, σημαδεύοντας με.