Μόνο Μία Φορά

28. Κλαις;

«Τζο, δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα...»

«Απλά γδύσου και μπες μεσ' το νερό» λέει, βγάζοντας με μια κίνηση την μπλούζα του, αποκαλύπτοντας τη δουλειά που κάνει με το σώμα του.

Μάτια που δεν αντέχουν να μην παρατηρούν τους κοιλιακούς του, λαιμός που αχρηστεύεται στο να εκτελεί το μοναδικό του καθήκον - να καταπίνει.

«Θα έρθεις;» χαμογελάει βλέποντας την κατάσταση μου.

Ξέρω ότι ξέρει πως δεν μπορώ να σταυρώσω λέξη όταν είναι εκτεθειμένος έτσι μπροστά μου. Και ξέρει ότι ξέρω πόσο ευάλωτη είμαι σ' αυτόν· ειδικά όταν είναι ημίγυμνος.

«Μην ανησυχείς Άντυ,...» με κοιτάζει, μένοντας μόνο με το εσώρουχο του «... δεν πρόκειται να σου ορμήξω» γελάει «Εκτός αν θέλεις να το κάνω»

Κοκκαλώνω.

Όλο μου το σύστημα ουρλιάζει μία θετική απάντηση, μα το στόμα δεν τολμά να την ξεφουρνίσει. Δεν μπορεί, με εκείνον να χασκογελά με την αντίδραση μου.

Ο Τζο γυρνάει προς τα καθαρά νερά, προσφέροντας για θέα την γυμνασμένη πλάτη του, και βουτάει, εκτοξεύοντας μερικές σταγόνες πάνω στο μικρό βράχο, όπου άφησε τα ρούχα του.

Αν πλησιάσω λίγο περισσότερο στο μέρος απ' όπου πήδηξε, θα μπορέσω να δω πού ακριβώς βρίσκεται ή γιατί του παίρνει τόσην ώρα να βγει από εκεί.

Όμως αρνούμαι να δείξω την ανησυχία μου από τόσο νωρίς. Και με αυτή τη σκέψη στέκομαι ακίνητη αναμένοντας μια ένδειξη ζωής – στην προκειμένη περίπτωση μια μπουρμπουλήθρα – για να καταλάβω ότι είναι καλά.

Αλλά ο Τζο δεν εμφανίζεται.

«Τζο;» ένα σφίξιμο στο στέρνο κάνει τα πόδια μου να κινηθούν πιο γρήγορα προς το απαιτούμενο σημείο «Τζο!» τρεμάμενη φωνή μισο-τσιρίζει ελπίζοντας, με καυτά δάκρια να την συνοδεύουν, υγραίνοντας τα κόκκινα μάγουλα μου «Τζο!» το τραγούδι των τζιτζικιών μαζί με την σιωπή του αγοριού με καταπλακώνουν· κάνοντας με να θέλω να τσιρίξω από το άγχος και—

«ΑΑΑΑ!»

Και να 'τος!

Στηριζόμενος στα δύο του χέρια, βρεγμένος, πετώντας από το στόμα του εκπληκτικά μεγάλες ποσότητες νερού στο πρόσωπο μου, γελώντας με την ψυχή του.

«Τι διάολο!» γκαρίζω.

Σκουπίζω όσο πιο γρήγορα μπορώ το υγρό από εκείνον και τις δροσοσταλίδες λύπης που υποδεικνύουν πόσο τρόμαξα σε μία μόνο σκέψη.