Way back 1897 Series 1: Katipunera

I

"Ang ingay nyo guys," sarkastikong turan ko sa mga kaibigan ko.

Ang ingay nila, sumasakit ang tenga ko, lalo na ang boses ni Irene na napakatinis, she always talked to loud. Nakita ko ang pag-irap ni Irene. Sana na siya sa akin at sanay na rin ako sa kamalditahan niya. Tinaasan lang ako ng kilay ni Ali bago tumingin sa bintana. While Jena and Rene stay silent in the backseat, they are the good kids, who always follow their older sister command.

Nasa bakasyon kaming magkakaibigan, our sembreak vacation. Another squad goals namin ay ang mag-tour nang magkakasama. Sembreak namin for our last year of college, pero imbes na mag-aral at maghanda para next semester ay pinili naming umalis ng lungsod. For my reason at sumama lang sila to support and help me. Kailangan ko ng research para sa history ng cavite, the reason why we choice to stay there for one week of vacation.

Lima kaming magkakaibigan, i'm included. Isa sa squad member namin ay si Irene na nasa passenger seat na piniling umupo. Second ay si Ali na nasa tabi ko, third and last ay si Jena at Rene nasa backseat napiling pumiwesto. May kasama kami na driver, ang family driver namin na siyang nagmamaneho ngayon. Wala kahit isang nag-volunter na mag-drive, tamad kaming mag-drive so we decide to go with a driver.

Lahat ay naging excited sa lakad kaya naman naging maingay sila sa byahe. Well, not me, hindi ako excited. I'm not fun of any adventure. Sadyang ayoko sa maiingay hindi ko alam kung bakit, minsan ay maiiyak na lang ako pag may naririnig akong sigawan pakiramdam ko ay may kagulahan na nagaganap. Kaya hindi ko masabi sa mga kaibigan ko kapag tinatanong nila ako kung anong dahilan ng pag-iyak ko, dahil kahit ako ay naguguluhan at nawe-weirdo-han sa pakiramdam ko.

Tahimik lang ako sa mga napapansin kong kakaiba na nangyayari sa akin. Hindi ako nagku-kuwento sa kaibigan man o sa family ko. Naging tahimik ang byahe pagkatapos ko silang pagsabihan dahilan kung bakit nakatulog ako nang maayos, habang may nakasalpak na earphone sa magkabilang tenga ko. The calm melody always make me fall a sleep. Sa wakas tahimik na rin.

"Lara, hoy, Lara! Gising na! Where are here na, Lara!" Malakas na sigaw ni Irene. Normal lang ang boses niya na iyon.

Nagising ako sa nakakabinging boses ni Irene. Inis na umayos ako ng upo, inaantok pa ako pero dahil sa sigaw ni Irene ay nagising ng tuluyan ang diwa ko. Kinusot ko ang kaliwang mata ko habang nakikinig ko sa kaguluhan sa labas. Ang ingay nila gayong ilalabas lang naman nila ang mga bagahe nila sa compartment. Saka ko lang napansin na wala na ang earphone ko sa kanang tenga ko habang sa kaliwa ay naroon pa. Kaya naman pala makabasag ear drum ang boses ni Irene kanina dahil wala ang proteksyon sa tenga ko.

Napapailing na lang ako habang inaantok na pinanood sila mula sa loob ng sasakyan. Kahit kaylan ay hindi matahimik ang mga bibig nila, parang laging nasa palengke. Si Irene na sadyang madaldal, para bang ang normal na boses ng isang tao ay bulong para sa kanya. Si Rene na napakahilig magreklamo at isip bata sa ingay. Si Ali at Jena, well, tahimik lang naman ang dalawa pero pagnakakasama na nila si Irene ay nagiging maingay na din. Wala na talaga silang pag-asa, so hopeless. Kapag nagsasama-sama hindi na nila kailangan pa ng microphone.

Nag-unat-unat muna ako bago inayos ang sarili. Napalingon ako sa labas, nakabukas ang kotse at nasa tapat kami ng isang lumang bahay. Maayos na nilang naibaba ang mga bagahe, kaya bumaba na rin ako. Agad na hinanap ng mga mata ko ang bagpack ko dahil naruon ang pen recording at camera ko, na sobrang importante sa course ko. Madalas ay sumasali ako sa mga onlice wricon at kumikita sa pagsusulat. May mga website kasi na nagbabayad kapag nagsulat ka depende sa demand nila. At bilang isang copywriter kailangan updated ka sa mga uso at marami kang alam.

"Manong, Salamat po. Ingat po kayo," halos sabay-sabay nilang paalam.

Ako naman ay nilapitan si Irene dahil nasa tabi niya ang bag pack ko at isang maliit na maleta ko. Iyon lang ang dala ko at puro importante. Maingat kong kinuha iyon. Maingat ako sa mga gamit ko. Ayoko na may nasisira o nahuhulog sa mga gamit ko.