UMUTSUZ VAKA ღ uçmayı bilmeyen kelebek

29. Bölüm ║ ''Kimse kimsenin ruhunun zarifliğiyle ilgilenmiyor.''

Oy ve yorumlarınızı bırakırsanız çok sevinirim, bu beni çok mutlu ediyor. 

Keyifli okumalar diliyorum. ♥

••• 29. Bölüm ║''KİMSE KİMSENİN RUHUNUN ZARİF OLMASIYLA İLGİLENMİYOR.'' •••

║Barkın: Vicdansızlık yapınca kalp suçludur. Sevince de, üzülünce de. Her şeyin suçu neden kalbe yüklenir? Bunların hepsini yaparken kalpte hissedilen ağrı, kalbin çığlığıdır aslında.. Acı çekeceğini bilir, korkaktır bir hayli. Durmanı ister belki de, hiç durmayacağını bile bile.. Umut.. Umut budur ya işte. Sağırın kulağına fısıltı, lâl vurulmuş insanların diline merhem olmak ister. Son cümlemi sana sakladım.. Atıyorum, attım.. Yakala! :)

Ben senin umudunum ve senin adımların olmak istiyorum Meva. {23.51}  ║

Ne yazacaktım ben şimdi? Çok güzel konuşmuştu. Ayrı ayrı karmaşaya uğrayan kelimeler bir araya gelip adeta ahenkle dans etmişti. Ne yazacaktım gerçekten? Tam ne yazsam diye düşünürken çevrimiçi yazısı ekranda göründü. Heyecanla telefonu kucağıma bıraktım. Birkaç dakika boyunca hem o hem de ben çevrimiçi kalmıştık. Benden umudu kesmiş olacak ki ekranda 'yazıyor...' işareti belirdi. 

║Barkın: Erkencisin. Uyku sersemi olduğunu farz ediyorum, yoksa kaç dakikadır ekranda bakışmamızın başka bir anlamı olamaz. {07.42}║

Mesajı okuduğumda gülümsememe engel olamadım. Dalga geçiyordu. O neden bu saatte ayaktaydı? Dün çok erken kalktığımız için bugün dinlenir diye düşünüyordum. Staj günü müydü?

║Meva: Sen neden ayaktasın? Günaydın bu arada. {07.43}║

İki saniye sonra tekrar 'yazıyor...' işareti ekranda belirdi. Beyni çok hızlı çalışıyordu, bedeni de aynı şekilde. Bir anda yazmaktan vazgeçip ses göndermeye başlamıştı. 

║Barkın: ►●━━━━━━━━━ 0:24 {07.45}║

''Seninle işlerimiz var bugün tonlarca. Ben de seni nasıl uyandıracağımı düşünüyordum tam. Uyanmışsın. Allah'ın sevdiği kulu muyum neyim anlamadım. Seni uyandırmak dünyadaki en kötü şeylerden biri.''

Beni kaç kere uyandırmıştı da bu kanıya varabiliyordu? Hem sorun çıkardığım falan da yoktu. Sadece üzerimde uykunun verdiği huysuzluk oluyordu. Bunun normal olduğunu düşünüyordum. Normaldi de zaten.

Parmaklarımı klavyenin üzerinde gezdirmeye başladım. 

║Meva: Uykusundan uyandığında benim kadar masum olan birini mumla arasan da bulamazsın. {07.47}║

Anında cevap geldi hazır cevap beyefendiden.

║Barkın: Ayıların bile kış uykusundan sonra eninde sonunda uyanacağı bir gün oluyor Meva. Seni bıraksak yıllar sonra uyanırsın. Ciddi söylüyorum. :)  {07.48}║

Söylediği şu an iltifat mıydı, hakaret miydi? Ne demeye çalışıyordu?

Tekrar 'yazıyor...' işareti ekranda belirdikten saliseler sonra yeni bir mesaj geldi.

║Barkın: Sen olsan olsan koala olursun. {07.49}║

Düşüncelerimi falan mı okuyordu? Korkuyla etrafıma baktım. Burada değildi. Bu adamın normal olmadığı her halinden belli oluyordu. Her insan gibi onunda korkunç veya kötü tarafı var mıydı acaba? Benim naçizane fikrim, onun çok iyi biri olduğundan yanaydı. Belki de bana karşı böyle bir imaj çizmek istemişti. Bilmiyordum.