UMUTSUZ VAKA ღ uçmayı bilmeyen kelebek

41. Bölüm ║''Kaderime yenildim ben.''

Keyifli okumalar diliyorumm

Bölümü beğenirseniz oy ve yorumlarınızı bırakıp bana destek olabilirsiniz. ♥ Teşekkürler.

••• 41. Bölüm ║ ''KADERİME YENİLDİM BEN.'' •••

'' 10. Gün. ''

Bazen ne kadar isteseniz de yapamazsınız. İlerlemek istersiniz, ilerleyemezsiniz. Bozuk saat gibi olduğunuz yerde kalır, kendinizi yanıltırsınız. 

Benim çok istediğim bir şey vardı.

Nefes almak, gezip tozmak, mutlu olmak, aşık olmak.. Hepsini  bir arada düşünürsek eğer yaşamak istiyordum sadece. 

Kaderimi alt edip kendi hikayemi yazmak istiyordum yalnızca. Kaderime yazılan her harfin sahibi ben olmak istiyordum. Doğduğumdan beri bir mücadele içindeydim, bir savaştı bu. Kendimle savaşıyordum. Yıllarca bitmek bilmeyen bir savaş sürdü. En sonunda ne yenik düştüm ne de yendim. Kendimi sevmeye çabaladım. Böyle iyi olacağını düşünmüştüm. 

Ama ben kendimi sevsem de kaderim bir türlü beni sevememişti. Gitmem dediğim o hastane odasındaydım şu anda. Saat sabahın yedisi. Herkes iş kovalıyor, dükkanlarını açıyor ben ise dört köşeli bir hastane odasında uyandım. 

Gülmeden edemiyorum halime. 

İstemedim, direndim, güçlü olmaya çabaladım ama yenik düştüm. Ne kadar canımın yandığını anlatamam, kimse de anlamayacak. Kurtulmak istiyorum, kurtulmanın tek çaresi ölüm mü? Yaşarken kurtulamaz mıyım? 

Odada iki tane bordo koltuk vardı, birinde annem diğerinde ise babam uyuyordu. Hepsinin canını çok yakmışım bugün istemeden. Derya Teyze annem ve babama haber vermiş, uygun bir dille anlatmaya çalışmış, onlar ise apar topar hastaneye gelmişler. Çok üzgündüm. Ne yapacağımı hiç bilmiyordum. 

Çaresizce uzandığım yatakta doğruldum. Barkın kan çanağı gözleriyle ayaklanıp sırtıma yastıkları yerleştirdi. Hemen dibimde biten sandalyeye tekrar oturup serumdan dolayı buz kesilmiş elimi avuçları içine aldı. Buz kesmiş tenim onun avuçları içinde ısınıyordu. 

Çatallaşmış sesiyle, ''İyi misin biraz olsun.'' diye sordu. Fısıldamıştı. 

Kafamı salladım. ''Git sen artık. İyiyim ben. Dinlenmelisin, çok kötü görünüyorsun.'' dediğimde avuçları içine aldığı ellerimin üst yüzeyine içten bir öpücük kondurmuştu. 

''Seni bırakmayacağım. Yalnız olduğunda ağlıyorsun.''

''Ağlamayacağım.'' 

''Bu ikna çabanı başkaları için kullanabilirsin. Şayet bana sökmüyor böyle şeyler.'' deyip göz kırptı. Oda yavaş yavaş aydınlanmaya başlamış, kuş sesleri tekrardan bütün cıvıltısıyla günü şenlendirmeye başlamışlardı. 

Gülümseyerek gözlerini yumdu. Halinden memnuncasına, ''Bahçeye inelim ister misin? Serumun bitmiş görünüyor. Temiz hava iyi gelir. Dünden beri yataktan bile çıkamadın.'' dedi sona doğru suratı asılıp somurtmuştu.