BILLIONAIRE! Feel the passion...

3. Παράξενος χαρακτήρας!

Αυγή!

Μπήκα τρέχοντας στο δωμάτιο της Αιμιλίας. Κατάλαβα πως είναι το σωστό επειδή βρήκα το φόρεμα που θα φορούσα απόψε. Πήρα μία βαθιά ανάσα και άρχισα να ξεντύνομαι. Η καρδιά μου έτρεμε και προσπαθούσε να καταλάβει πως γίνεται κάθε φορά να συναντιέμαι με αυτόν τον άνθρωπο.

Αφού έβγαλα τα ρούχα μου και το πάνω μέρος του εσωρούχου μου, τα άφησα άτσαλα στο κρεβάτι και άρχισα να ανεβάζω το στενό μαύρο φόρεμα στο σώμα μου. Κατέληγε μέχρι τα γόνατά μου και είχε ανοιχτεί όλη την πλάτη πίσω. Έτσι μάζεψα ψηλά τα μαλλιά μου για να φαίνεται περισσότερο. Ήταν απλό και ταυτοχρόνως αρκετά ερωτικό. Φόρεσα τις ψηλές μου πλατφόρμες και τις έδεσα σφιχτά στο πόδι μου. Το χάιδεψα ελάχιστα καθώς απολάμβανα την αίσθηση του ρούχου επάνω μου και πλησίασα τον καθρέφτη. Έπιασα ένα μπουκαλάκι από άρωμα και όταν το μύρισα κατάλαβα πως ήταν αντρικό και τόσο αξέχαστο για το σώμα μου. Τόσο σαγηνευτικό και μοναδικό. Όμως το προτιμούσα περισσότερο επάνω του. Κάθε φορά που με πλησιάζει νιώθω ένα τόσο περίεργο συναίσθημα στο δέρμα και στο στομάχι.

"Τι κάνεις εκεί ;" είπε με την γνωστή θυμωμένη φωνή του. Τα μάτια του άρχισαν να με περνούν από πάνω μέχρι κάτω. Η φωνή του με πάγωνε και με αναστάτωνε ταυτόχρονα. Ενώ εκείνος στεκόταν ολόγυμνος μπροστά μου με μία πετσέτα μονάχα. Τα μαλλιά του βρεγμένα και ελάχιστα ανακατεμένα.

"Εγώ ή εσύ; η Αιμιλία μου είπε να έρθω εδώ." Του απάντησα τσαντισμένη και έπιασα τα ρούχα μου από το κρεβάτι.

"Αλήθεια τώρα; με ρωτάς τι κάνω στο δωμάτιό μου ; ή στο σπίτι μου γενικά;"

"Δεν πρόκειται να κάτσω να συζητήσω άλλο μαζί σου. Είσαι τόσο ενοχλητικός και σπαστικός. Δεν σου έχω κάνει τίποτα για να με μισείς και να μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο. "

"Τίποτα το λες που εισβάλλεις με αυτόν τον τρόπο πάνω μου;"

"Αν εννοείς το πουκάμισό σου, ορίστε!" Είπα εγώ και του το έδωσα από την τσάντα μου. Θα το έδινα στην Αιμιλία αλλά καλύτερα να το κάνω η ίδια. " έπιασα τα πράγματά μου τσαντισμένη και πήγα να περάσω από διπλά του. " Είσαι πραγματικά τόσο απαίσιος. " είπα μπροστά στο πρόσωπό του και τότε εκείνος με κράτησε από το μπράτσο με δύναμη.

"Απαίσιος; μάλιστα! Έχεις να πεις και άλλα;" με προκαλούσε περισσότερο.

"Είσαι αποκρουστικός , συνέχεια θυμωμένος μαζί μου χωρίς να με ξέρεις καν και κόπανος. Κυρίως ένας κόπανος..." έλεγα εγώ ενώ με μερικά βήματα με οδηγούσε προς τον τοίχο. Με παράσερνε ενώ κοιταζόμασταν στα μάτια. " Με μισείς και αυτό είναι ολοφάνερο. Το βλέπω αυτή την στιγμή στα μάτια σου. Και ξέρεις κάτι σε μισώ και εγώ. Επειδή είσαι ένας τέρας απέναντί μου." είπα ακουμπώντας σιγά την πλάτη μου πάνω στον τοίχο.