BILLIONAIRE! Feel the passion...

37. Ένα βήμα πριν το τέλος!

Αυγή!

Άνοιξα τα μάτια μου σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί και πως βρέθηκα εδώ. Παρατήρησα το χέρι μου να είναι με τον όρο και όταν σήκωσα το πάνω μέρος του σώματός μου η ζαλάδα επέστρεψε. Κράτησα το κεφάλι μου εντελώς αυθόρμητα και άρχισα να θυμάμαι τον Άρη με τις χειροπέδες. Τα μάτια μου βούρκωσαν και πέταξα το σεντόνι από πάνω μου για να πάω κοντά του. Με χρειαζόταν δίπλα του , όσο και εγώ.

"Για που το έβαλες εσύ; " μου είπε ο Παύλος που μπήκε στο δωμάτιο εκείνη την στιγμή.

"Θέλω να πάω στον Άρη..." του έλεγα με αδύναμη φωνή και κλείνοντας τα βλέφαρά μου.

"Δεν έχεις να πας πουθενά πριν γίνεις εντελώς καλά. "Με βοήθησε να ξαπλώσω και πάλι στο κρεβάτι. " Θα μας πάρει το κεφάλι αν σε αφήσουμε να φύγεις σε αυτήν την κατάσταση." Γέλασε ελάχιστα φτιάχνοντας το μαξιλάρι μου.

"Τι συνέβη; Πως βρέθηκα εδώ;" τον ρωτούσα ζαλισμένη. " η Αιμιλία;"

"Ζαλίστηκες και λιποθύμησες στο δικαστήριο. Σε φέραμε εδώ μέχρι να συνέλθεις. Η Αιμιλία μιλάει με τον γιατρό. Είχες πολύ άγχος και στρες. Ο Άρης δεν μπορεί να δεχτεί επισκεπτήριο αλλά έχω κανονίσει να τον δεις για μία στιγμή μόλις πάρεις εξιτήριο. " μου απάντησε ο Παύλος και η Αιμιλία άνοιξε δειλά την πόρτα πριν μπει.

"Πως είσαι Αυγή;" με ρώτησε καθώς με πλησίαζε. Είχε έναν περίεργο ενθουσιασμό και χαμόγελο στα χείλη της, όπως την μέρα που με πρωτογνώρισε.

"Ζαλίζομαι λίγο..." της είπα εγώ προσπαθώντας να ηρεμήσω τον πονοκέφαλο.

"Ο γιατρός μου έδωσε αυτό το φάρμακο και πρέπει να το πιείς όλο. Θα διώξει την ζαλάδα." Είπε εκείνη και μου έδωσε το πλαστικό ποτήρι που κρατούσε με το νερό και το χάπι. Εκείνοι άρχιζαν να κοιτάζονται μεταξύ τους.

"Τι συνέβη; τι είναι αυτό που δεν μου λέτε;" τους ρωτούσα αναστατωμένη.

"Μόλις ηρεμήσεις ο γιατρός σου δίνει εξιτήριο και μπορείς να φύγεις. Δεν χρειάζεται να σε κρατήσουν άλλο εδώ." Μου έδωσε τις εξετάσεις μου.

"Σου υπόσχομαι πως θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να βγει ο Άρης από την φυλακή . Δεν θα αφήσω την μητέρα σου να του κάνει άλλο κακό. " Αγκάλιασε την Αιμιλία.

{...}

Το βράδυ είχε φτάσει και εγώ είχα πάρει επιτέλους εξιτήριο. Δεν έβλεπα την ώρα να τρέξω στην αγκαλιά του. Ο Παύλος οδήγησε ως το αστυνομικό τμήμα. Ένιωθα τα πόδια μου μα τρέμουν και να μου έχουν κοπεί τα γόνατα ενώ τον ακολουθούσα ως τα κρατητήρια. Εκείνος με άφησε μόνη μαζί του επειδή ο χρόνος που είχα ήταν λίγος.