28. Σώζοντας την Αυγή!

861 74 6
                                    

Άρης!

"Αιμιλία μπες γρήγορα μέσα!" Της φώναξα καθώς πλησιάζαμε το αυτοκίνητό μου και μόλις γύρισα το κλειδί στην μηχανή η βόμβα εξερράγη.

Κατάφερα να φύγουμε εγκαίρως από εκεί και άρχισα να ανασαίνω έντονα ενώ ταυτόχρονα οδηγούσα αρκετά γρήγορα. Κατέβασα το τζάμι στο παράθυρό μου για να με χτυπήσει ο δυνατός αέρας. Το κεφάλι μου κόντευε να σπάσει. Σταμάτησα στην άκρη γιατί δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Ήμουν τόσο πιεσμένος και ταυτόχρονα χαμένος σε χιλιάδες σκέψεις. Ήθελα να τα παρατήσω όλα και φωνάξω πως δεν αντέχω άλλο. Χτύπησα το κεφάλι μου στο κάθισμα πίσω και έτριψα το μέτωπό μου. Το χέρι μου μία θυμωμένη γροθιά, κρατούσε το τιμόνι τόσο σφιχτά. Ήμουν παγιδευμένος και απεγνωσμένος. Τίποτα δεν μπορώ να κάνω και αυτό είναι που με ενοχλεί πιο πολύ από όλα.

"Άρη ;" είπε η αδερφή μου βάζοντας το χέρι της στον ώμο μου, μα εγώ έσφιγγα τα βλέφαρά μου στο πρόσωπό μου για να μην αφήσω το δάκρυ. Όταν η αναπνοή μου άρχισε να πονάει τα στήθη μου , εκείνη με αγκάλιασε.

"Μου την πήρε Αιμιλία..." είπα με φωνή που δεν έβγαινε με τίποτα από μέσα μου. Τίποτα δεν με ηρεμούσε. Ήθελα τόσο πολύ να ζήσω με την γυναίκα που αγαπώ.

Ξεκίνησα να οδηγώ προς το εξοχικό με μεγάλη ταχύτητα. Η αδρεναλίνη με βοηθούσε να αδειάσω το μυαλό μου και να έχω μία ψεύτικη ελπίδα. Πως όταν φτάσω η Αυγή θα είναι εκεί και θα περιμένει. Και εγώ θα την αγκαλιάσω με όλη μου την δύναμη.

Είχε αρχίσει να νυχτώνει όταν πλέον ήμουν εκεί. Βρήκα την πόρτα του σπιτιού ανοιχτή και κατέβηκα βιαστικά από το αυτοκίνητο. Προχωρούσα σε ένα άδειο σπίτι. Η Αυγή ήταν μακριά μου. Όπως ακριβώς ένιωθε και μου έλεγε σε όλη την διαδρομή η καρδιά μου. Η αδερφή μου με ακολουθούσε επειδή ανησυχούσε για εμένα. Ξέραμε πως ο θυμός μου μπορούσε να με αρρωστήσει. Μα τώρα δεν ήμουν θυμωμένος αλλά διαλυμένος. Κάθισα στο κρεβάτι που κοιμόμουν μαζί της , ψάχνοντας κάτι δικό της. Έστω το άρωμά της. Έπιασα το μαξιλάρι της και βρήκα ένα γράμμα πάνω του. Ήταν σίγουρα από εκείνην.

"Συγγνώμη αγάπη μου. Όμως δεν είχα άλλη επιλογή. Έπρεπε να την ακολουθήσω. Δεν θα άντεχα εγώ και η αγάπη μου να σε σκοτώσουν. Είναι παράλογο να διαλέξεις ανάμεσα σε έμενα και την αδερφή σου. Δεν θέλω να υποφέρεις άλλο και ίσως εγώ να είμαι μόνη που μπορεί να την σταματήσει. Σε αγαπώ. Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με." Διάβασα το γράμμα και τσαλάκωσα το χαρτί με τα χέρια μου. Το πέταξα θυμωμένος και άρχισα να σπάω τα πάντα στο δωμάτιο.

BILLIONAIRE! Feel the passion...Where stories live. Discover now