Running Through The Waves (Isla Vagues Series #1) COMPLETED

Kabanata 16

Kabanata 16:
Apology

My heart pounded so loud that I can't contain it. My lips quiver and I think Ysabel are lost for words too.

"Ano iyang suot mo?" mariin niyang tanong habang may pagkokontrol sa boses na para bang may pinipigilan siyang kung anong bugso ng damdamin na nagbabadya ng lumabas.

I open my mouth to speak but there's no words come out from my mouth. I was just looking at his dark menacing eyes that intensely looking at me. Napalunok muli ako ng sobrang rahas.

"My d-dress." nanginig ang tinig ko at gusto kong mapapikit ng mariin. Nagtangis ang bagang niya at mas lalo akong nanlamig. Tumingin ako kay Ysabel para humingi ng tulong pero nabigo lang ako. Mas malala pa yata ang kaba at takot niya kaysa sa akin.

I can sense rage in Kairus eyes as his burning eyes look at me. Hindi ko na magawa pang ikalma ang nagwawala kong sistema at ang mga paru-parong hindi mapakali sa tiyan ko.

"Umuwi na tayo." mariin na sinabi ni Kairus at inagaw sa akin ang mga paper bag na dala ko. Kukuhanin niya na rin sana ang kay Ysabel nang tumanggi siya.

"M-Magtri-tricycle na lang ako. K-Kaya kong umuwing mag-isa." umawang ang labi ko nang mabilis kaming tinalikuran ni Ysabel hindi hinintay ang sasabihin ni Kairus.

"Ysabel!" tawag ko. Hindi dahil sa galit ako sa pang-iiwan niya kundi sa pag-alala na uuwi siyang mag-isa. I can't blame her fear towards Kairus. How his hawk like eyes pierce through my soul, my whole body shivers.

"A-Ayos lang ako. Ingat kayo!" sinubukan niyang pasiglahin ang tinig pero bigo siya. Ako dapat ang magsabi ng huli niyang pangungusap. Hindi ko na siya napigilan nang tuluyan na siyang makasakay ng tricycle. Parang isang takot na tao na harapin ang kasalanang nagawa niya.

Habang ako bumagsak ang balikat dahil wala akong kawala sa taong nasa harap ko ngayon. Gusto kong mainggit kay Ysabel. I heaved a sigh so I can contain my massive breathing but I failed. It even turn more worst when I turn my head again to Kairus.

"You didn't even tell me you're going out and now I'll found you're wearing this damn dress." kung kanina ay nagtitimpi pa siya ngayon ay hindi na. Bakas na bakas ang iritasyon sa boses niya at sinusubukan pa ring pigilan ang pagsabog niya. Para naman akong tuta na takot na tinanggap lahat ng pangangaral.

Napansin ko pa ang ilang pagbale ng leeg ng mga babae o mapalalaki sa direksiyon namin. Hindi ko na kailangang alamin pa ang dahilan. Alam na alam ko na kung sino ang nagnakaw ng atensiyon nilang lahat. Walang iba kundi ang parang bulkang nagaalburuto na sa tabi ko at kaunting kalabit na lang ay sasabog na.

I shut my mouth so I can't add more in his anger. Pakiramdan ko kapag nagsalita ako ay mas lalo lang madagdagan ang iritasyon niya. Tahimik at kinakabahan akong pumasok sa sasakyan nang pagbuksan niya ako. Grabe ang pagkalabog ng puso ko at isang malalim na hininga ang ginawa ko ng saglit mapag-isa nang umikot siya para makasakay sa driver seat.

Sa kakaunting oras na iyon ay nag-isip ako ng mga salita na puwedeng sabihin. Sobra ang kaba ko nang marinig kong buksan niya na ang pinto ng sasakyan.

"D-Don't be mad at Ysabel. N-Niyaya niya lang ako kasi unang sweldo ko noong nakaraan. P-Pumayag ako at ayaw niya rin sa damit ko kaso ayaw kong magpalit. Kaya h-huwag mo siyang pagalitan." panimula ko. Nag-aalala para sa kaibigan. Siguradong hindi iyon mapakali ngayon. Lalo ng makita ko ang reaksiyon niya kanina.

I flinched on my seat when he turned his head to me.

"Papayagan naman kitang lumabas. Pero hindi sa ganyang damit, Kayeziel!" I gasped and I bit my lower lip. Dapat pala talaga ay sumunod na ako kay Ysabel. But I love this dress so much even it shows some part of my skin but I understand Kairus. He's concerned to me because I'm his girlfriend. Ayaw niyang mabastos ako at may mangyaring masama sa akin.