Running Through The Waves (Isla Vagues Series #1) COMPLETED

Kabanata 29

Kabanata 29:
Coat

Kumaway ako kay Zaijan habang matalim ang tingin sa kanya. He smirk and my glare at him vanish when he give me a kiss in my forehead. Tinapik niya ng marahan ang pisngi ko.

"Don't be a hard headed. Huwag mong takasan ang mga bodyguard mo. You should always leave with them, got it?" he said now sounding serious and I sigh.

"Fine. Mag-ingat ka sa biyahe."

"Ang biyahe ang mag-iingat sa akin, Kayeziel." he enveloped me in his tight embrace again. After that he climb inside the yacht. I wave him goodbye as he look at me with his dark serious eyes. Nagsimula nang umandar ang yate sa dagat. Mabagal ang paggalaw, marahan at mahinahon pero sinisira ng malakas na alon na sumasalpok roon.

I look at Zaijan until the darkness of the night embrace the yacht. Hindi ko na siya makita at huminga ako ng malalim. I stared at my wrist watch. Katabi ko ang isang bodyguard na si Yuno. Habang ang dalawa na si Pete at Oscar ay nakatayo ilang hakbang ang layo mula sa amin.

Napatingin ako roon sa barko na nakadaong. Inaayos at pinapalitan ang mga estraktura noon sa loob. Mukhang dito nagiging abala si Kairus ngayon. I know that is also VSI port. Hindi ko lang inaasahan na narito siya ngayon.

Five years ago, the only thing that I know about him is he went abroad. Mukhang umuwi siya sa Pilipinas para magtake ng exam. I don't know which year he had his degree. I don't know too how long he's an engineer now. But he looks so successful already in just a span of short time. Mukhang head engineer na siya ngayon base sa nasaksihan kong sitwasyon ng mga tauhan at siya.

It's not a doubt anyway. Noong makilala ko siya alam ko na kaya niyang gawin lahat ng ito. He got the talent, intelligence and the skills. He has everything. He ace structural field. Nakakalungkot at ang sakit lang na wala ako roon para saksihan siyang maging isang ganap na inhenyero.

Nakalatag na sana ang mangyayari dati bago pa mangyari ang lahat ng ito. Naroon dapat ako noong mga panahon na pinapalakpakan siya. Babatiin siya para sa pagpasa niya at ganap niyang pagpasok sa industriya. I should be there but it was like a broken frame or a crumpled picture. Pinunit na plano at gusot na memorya ang nabalik sa akin.

But I'm happy for him. I'm glad and contented to see him now in this field. Serving his skills to the country and even international. Kuntento na ako na nasasaksihan siya mula sa malayo kahit na gustong gusto ko siyang ikulong sa mahigpit kong yakap. I miss him and I hope he would heard my thoughts by staring at the violent waves in the ocean.

My feelings for him is like waves. Minsan mahinahon, minsan marahas. May mga maliit na alon at merong malalaki na malakas ang ragasa at marahas ang pagsalpok. I am a wave and he is the sand. Marahas man ang alon pero hanggang dalampasigan lang ang naabot ko at hindi ang pinaka buhangin ng isla. Malapit lang siya pero kahit anong pilit kong lakasan ang ragasa, hindi ko pa rin siya makukuha.

I think I should make a tsunami so I can reach him finally. But if that would happened, I'll destroy him. It's a bittersweet thoughts. Nakatitig lang ako sa mga alon sa baba sa gilid ng daungan ng mga barko.

"Ma'am ihahatid ko na po kayo pabalik sa mansiyon." marahan na tawag ni Yuno. Mukhang nagtataka kung bakit ang tagal ko pang nakatayo roon gayong wala na sa paningin namin ang yate kung nasaan si Zaijan. Humarap ako sa kanya at humigpit ang hawak ko sa paperbag kung nasaan ang coat ni Kairus.

"Uh saglit lang po. Ibabalik ko lang sana ito sa may-ari."

"Saan po kayo pupunta Ma'am? Malapit lang po ba ang pagsusulian niyo?"

"Uh, dito lang. Iyong Engineer." saying his degree feels smooth to pronounce and taste bitter in my lips. Mapait dahil sa hindi ko natuloy na inaasam na mangyari rati.