Running Through The Waves (Isla Vagues Series #1) COMPLETED

Kabanata 23

Kabanata 23:
Drown

"I'm sorry about your Mommy. I'll deal with her after." marahang sinabi ni Daddy habang hinuhuli ang ibang takas ng buhok na dumikit sa pisngi ko dahil sa pag-iyak. He softly tucked it in the side of my ears and I stared at him.

"Do you love me, Dad?" tanong ko at mabilis na napahinto si Papa sa tanong ko. Kumunot ang noo niya.

"Of course, Kayeziel! I love you. You're the great thing that happened in my life. Pinawi mo ang lahat ng pagtiis, hirap at sakit na naranasan ko. You're my cure, anak."

"Pero bakit ganito Dad? B-Bakit mo hinahayaan si Mommy na gawin ito sa akin?" tumulo muli ang luha ko at malalim na huminga si Dad. Pain and worry crossed his eyes as he held my shoulder and make me look at him.

"It's for your own good. Para sayo 'to. Lahat ng ginagawa niya. Ikaw lang ang iniisip niya, anak."

"Ang makulong sa isang kasal na ayaw ko, Dad? Payag ka pa bang makasal sa akin si Lyndon pagkatapos ng ginawa niya k-kanina?" my voice broke and his eyes turn weak.

Sa kanilang dalawa ni Mommy, si Papa ang gusto at pipiliin ko. But I didn't become a Daddy's girl. Lumayo ang loob ko sa kanya dahil hinahayaan niya lang si Mommy sa lahat. Sumasabay lang siya sa lahat ng utos ni Mommy na nalamayan ko na lang lumalayo na ako sa kanya.

How I hate Mommy but I'm still hurting in her words. Lalo na ang narinig ko sa kanya kanina. Because I still love her. Ngayon hindi ko na sigurado. I love Daddy and I'm hurting seing him in the verge of crying because of all of this.

"I don't want anyone to hurt you Kayeziel. I'm ready to stay behind the bar if someone tried to harm you. Nagpigil lang ako kay Lyndon kanina. Mahal na mahal kita."

"Ayoko nito D-Dad." iyak ko at suminghap ng makitang umiiyak na rin siya.

"Ayoko rin nito, pero wala na tayong magagawa. I'll talk with Lyndon. I know him. He's not like this. He's kind and concern for you." umawang ang labi ko at halos malaglag ang panga.

"Katulad ka rin ba ni Mom, Dad? Pagtutulakan mo rin ako sa kasal na ito." umiling siya habang tumutulo ang luha. Nanikip ang dibdib ko habang nakikita siyang umiiyak.

"Your Mom won't do anything to harm you. She knows what she's doing."

"Kung ganoon hahayaan niyo lang talaga siya? Bakit hindi ka lumaban, Dad? I thought you love me?"

"I do, so m-much."

"Then why can't you fight for me?! Why can't you disagreed with her! Ayoko nito Dad! Ayoko! Payag ba kayo na ibente ako sa lalaki na iyon!"

"Kayeziel!" suway ni Dad pero mabilis na akong umiling. Basang basa na ang pisngi ko dahil sa bilis ng pag-agos ng mga luha ko.

"You're like Mom, Dad. Siguro mas mahal mo siya kaysa sa akin na mas ayos lang na ako ang masaktan at huwag lang siya. You can't hurt and failed her right? All this years you're so attach to her! You can't take too break her rules so you choose to break me instead!" sigaw ko at inalis ang pagkakahawak niya sa balikat ko.

Humiga ako sa kama at tumalikod sa kanya habang yakap ang unan sa gilid ko. Nanlalabo ang mata dahil sa sobra sobrang luha.

"K-Kayeziel..." my Dad's broken voice called me and I screw my eyes shut.

"I hate you Dad! For once, why can't you fight for me? I think Mommy is an intense poison huh that I'm nothing to cure you." I said so broken as I hold my chest. The pang in my chest is killing me mercilessly.

"N-No, Kayeziel. That's not it."

"You can leave now, Dad. Please, I don't want to heard your lies anymore. I'm so sick of it." I plead and I heard him sigh. He caress my hair and I avoid his touch. Hindi ko siya nakikita kaya hindi ko alam ang reaksiyon niya sa nagawa kong paglayo.