Running Through The Waves (Isla Vagues Series #1) COMPLETED

Kabanata 4

Kabanata 4:
Verceluz

Halos hindi ako makalakad sa sobrang kabusugan pagkatapos ng agahan. Hindi ako makapaniwala na nagawa ko nga iyong ubusin. Kaso sobra akong nangangamba para sa sarili. Ayoko ng ganoong karaming almusal araw-araw.

Siguradong sira ang pagmamaintain ko ng weight. I pouted my lips as I seat in the bench outside the house. Nakita ko si Lola na mag-aayos ng mga halaman sa gilid ng bakuran kong saan iyon lahat nakapuwesto. Mukhang tama nga ang hinala ko na narito siya kaninang umaga. Patapos na siya dahil alas onse na rin.

"Magandang umaga po, Lola." sabi ko kahit na nag-aalinlangan na batiin siya ng ganoon dahil parang tanghali na sa kanila ngayon. Napalingon naman siya sa akin at nagulat.

"Oh, hija ikaw pala. Nakakain ka na ba ng agahan."

"Opo." I almost experience food poisoning because of your grandson. Gusto kong idugtong pero mabuting huwag na lang.

"Mabuti naman, maayos lang ba ang pagkain? Pasensiya na at ganoon lang ang agahan at hindi kasing sosyal tulad roon sa bahay niyo." mabilis ko namang tinaas ang dalawang kamay para pigilan siya sa ganoong pag-iisip.

"Naku hindi po, ayos lang po sa akin iyon. Masarap nga po." puwere lang doon sa bagoong na nasa hapag. Halos hindi ko iyon tignan kanina habang kumakain pakiramdam ko masusuka ako kung naamoy o dumapo iyon sa labi ko.

Kakaiba kasi talaga ang itsura noon at parang hindi ko kakayanin ang lasa.

"Ganoon ba? Huwag kang mag-aalala dahil pipilitin kung pasarapin ang mga ulam sa mga susunod na araw."

"Wag na po kayong mag-abala at gumastos pa para sa akin. Kakainin ko naman po kung anong meron." malumanay kong saad at napangiti si Lola.

"Oh siya, may balak ka bang gawin ngayon? Maghahanda na ako para sa tanghalian at baka maboryo ka rito."

"Dito lang po muna ako sa bakuran, balak ko po sanang magdrawing." pinakita ko sa kanya ang dala na sketch pad at umawang ang labi ni Lola.

"Hanggang ngayon pala ay magaling ka pa ring gumihit. Oh siya sige, papasok na ako sa loob. Tawagin mo lang ako kung may kailangan ka." aniya at iniwan na ako para hayaan roon.

Umupo ako sa kahoy na upuan roon na komportable namang upuan hindi kagaya ng inaasahan ko, pero parang mas komportable akong umupo sa likod ng puno. Nakatingin ako sa puno ng mangga na meron namang nakalatag na damo na nakapaligid sa baba. Hindi naman ako marurumihan kung uupo ako roon.

Pumwesto ako sa baba ng puno at itinaas ang mga tuhod para roon isandal ang sketch pad. Binuksan ko iyon at napahinga ng malalim kung ano ba ang maari kong ilagay roon.

Hanggang dito ay amoy ko ang dagat at ang paglagasgas ng mga alon, pati na rin ang malakas at malamig na simoy ng hangin mula sa karagatan. I usually doing digital drawings but I didn't bring any devices when I left except my phone, na nakapatay ngayon. Para maiwasan kong may nakalagay mang tracking devices roon pero hindi ko rin naman iyon nagagamit rito.

Kakatext ko lang kay Tita kagabi na sinasabing ayos lang ako at nakita ko lang ang mensahe niya kaninang umaga. Now I think I would be back from basics again.

Hindi na rin masama para mas masanay pa ako sa pagguhit. Sa Ipod kasi ay may mga app na roon para mas lalong mapaganda ang drawing. Ngayon ay magagamit ko ay ang aking kamay lamang para maging maganda ang iguguhit ko.

I decided to draw a boat with a man in it near the shore. Hindi ko alam kung bakit mukha ni Kairus bigla ang dumaan sa isip ko kaya agad akong napangiwi. Hanggang ngayon ay naiinis pa rin ako sa ginawa niya. Sabi niya ay bawal daw magsayang ng pagkain pero hindi niya ba iniisip na masasayang ko lang din iyon kapag sinuka ko lahat sa sobrang kabusugan.