The One That Got Away Is Back (Completed, BL, m2m, bxb)

32

The next day was nothing but awkward. I was serious when I said that is was awkward.

"Excuse me, Tristan. Wala akong panahon sa mga kalokohan mo. Diba sinabi ko sayong tapos na tayo." Hininaan ko ang aking boses habang nakikipag-usap kay Tristan sa telepono dahil sa pangambang baka may makakarinig.

"I know. I just miss you. Palagi mo na lang akong iniiwasan. Gusto kitang makita."

"Sa tingin ko mas mabuting iwasan natin ang isa't isa." Pagmamatigas ko.

"Dahil kung hindi baka hindi ko makontrol ang sarili ko at hindi na kita pakakawalan. Pero kailangan. Kailangan ko munang hanapin ang sarili ko."

Nakarinig ako ng buntong hininga sa kabilang linya

"Please head to my office. I need you to do things for me as my assistant."

F—k. Nabigla ako sa kanyang sinabi. Oo nga pala. Muntik ko nang makalimutan na assistant pa pala niya ako.

Habang naglalakad ako patungong office of the president, nag-iisip ako kung anong maaarin kong gawin.

Nasa tapat na ako ng kanyang opisina. I heave a sigh before entering. Abalang abala siya sa mga papeles na nagkalat sa kanyang desk.

Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Diniretso ko na siya.

"Mmm Sir Tristan, I'm thinking of stepping down from being your assistant." Medyo nahihiya kong sabi.

Medyo nagulat siya sa aking tinuran.

"You still have 1 month. Pagkatapos ng isang buwan pakakawalan na kita."

Pakawalan talaga? Ano ako nakakulong? Tumahimik lang ako kahit hindi ako komportable sa buong sitwasyon.

"Do I have any appointment this afternoon?"

Mukhang hindi umubra yung plano ko. Biglang sumeryoso rin ang mukha ni Sir Tristan.

"None so far, Sir. Bakante po yung schedule niyo."

"Okay. Um-order ka ng lunch natin."

"Ah Si..." naputol ang aking sasabihin dahil sa nakakatakot na tingin na ipinukol niya sa akin.

Wala akong magawa kundi ang um-order ng food na good for 2.

Tahimik kaming kumakain. Walang kibuan. It felt awkward. I did not enjoy the food. Hindi rin ako nakaramdam ng pagkabusog.

Pagkatapos naming kumain ay iniligpit ko na ang aming pinagkainan at nagpaalam na.

*****

Another day has come. Another torture for me. Sa totoo lang, I felt tortured every time I see him. You cannot expect your love for someone would change overnight. Yes, I still love him. Pero buo na ang loob ko. Kaya pilit kong kinakalimutan ang nararamdaman ko kay Tristan.

Pero sino bang niloloko ko? Paano ko siya makakalimutan kong magkasama kami sa workplace.

Isa lang ang nakikita kong paraan. Ang umalis sa school na ito at magpakalayo-layo. Pero I can't right now. May kontrata akong pinirmahan kaya kailangan ko munang tapusin ang napagkasunduang taon ko rito.

"Be patient, Chris. Tiis tiis muna tayo ghourl."

Biglang nag-ring ang cellphone ko. Reminder lang pala.

"Sir Tristan's meeting at the Department of Education, 9:00 am."

Eto na naman. Kaaga-aga pa. At tumungo na nga ako sa office ni Sir Tristan para i-remind siya sa kanyang meeting.