Άι λοβ γιου! [✓]

Κεφάλαιο 23

Ο Τεό χτυπάει το κουδούνι και περιμένουμε να μας ανοίξουν.

Η πόρτα ανοίγει και το βλέμμα μου συναντά τα υπέροχα κάστανα ματιά της Ρόζας.

Είναι τόσο όμορφη και ωραία ντυμένη. Πάει πολύ με το χρώμα των ματιών της.

Ρόζας POV

Κάθεται και με παρατηρεί τόση ώρα και κάνεις δεν βγάζει κιχ.

Επιτέλους κάποιος διακόπτει την σιωπή που επικρατούσε. Και αυτός ήταν ο Τεό.

Τ: Πάμε;
Ρ: Ναι. Σε ποιο μπαρ;
Τ: Σε αυτό που γνωριστήκαμε πρώτοι φορά όλοι μαζί.
Λ: Αντε πάμε!

...

Το μαγαζί είναι γεμάτο σήμερα.

Ο καπνός του τσιγάρου μπαίνει στα πνευμόνια μου και με πιάνει ένας ελαφρείς βήχας.

Καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι με εκείνη την ημέρα όπου γνωριστήκαμε και έρχεται ο σερβιτόρος για να πάρει την παραγγελία.

Κλασικά όπως πάντα πήρα μια βότκα λεμόνι. Τα αγόρια μπύρες και η Λένα ένα cocktail.

Ο σερβιτόρος φεύγει από το οπτικό μας πεδίο και για έναν περίεργο λόγο το βλέμμα μου είναι καρφωμένο στον Θωμά μέχρι που με παίρνει χαμπάρι και με κοιτάει.

Εννοείται πως άλλαξα την κατεύθυνση του βλέμματος μου κάπου πέρα.

Με την άκρη του ματιού μου τον είδα να χαμογελάει. Άρα με κατάλαβε. Που σου ρε γαμώτο.

Ο σερβιτόρος φέρνει τα ποτά και τσουγκράμε όλοι μαζί στην υγεία μας και βλέπεις τον Θωμά να πίνει μονορούφι το ποτήρι με την μπύρα.

Τ: Εεε! Σιγά.
Θ: Άσε μας μωρέ Τεό και εσύ.
Χ: Τεό φαίνεσαι καλό παιδί. Θα ήθελα πάρα πολύ να σε γνωρίσω και να κάνουμε παρέα.
Λ: Είναι όντως πολύ καλό παιδί. Από τον λίγο που τον ξέρω τουλάχιστον.
Τ: Εσύ Ρόζα δεν θα πεις ότι είμαι καλό παιδί;
Ρ: Είπε η Λένα και ο Χάρης. Γιατί να το πω και εγω;
Τ: Καλά μην αρπάζεσαι.
Ρ: Συγγνώμη πρέπει να πάω λίγο στο μπάνιο.

Σηκώνομαι και παίρνω μαζί μου την τσάντα μου για να φρεσκάρω το  μακιγιάζ μου.

...