Άι λοβ γιου! [✓]

Κεφάλαιο 11

Κατέβηκα κάτω και κάθονται και οι τρεις στο σαλόνι. Ο Τεό, ο Γιάννης και η Λένα.

Ο Γιάννης κάνει νόημα να κάτσω δίπλα του και το κάνω. Μόλις κάθομαι  βάζει το χέρι του πίσω από τον λαιμό μου και με φέρνει κοντά του.

Μετά από λίγο έρχεται ο Θωμάς στην παρέα και κάθεται δίπλα στο Τεό.

Τ: Εννοείτε θρίλερ έτσι;
Ρ: Όχι αποκλείεται! Θα δούμε ρομαντική!
Τ: Αυτό και αν αποκλείεται! Λοιπόν ποιος θέλει θρίλερ!

Θυμώνω λίγο που θέλει να περάσει το δικό του αλλά δεν κρατάω για πολύ μούτρα!

Τα δύο υπόλοιπα αγόρια σηκώνουν το χέρι τους για να ψηφίσουν πως θέλουν θρίλερ.

Λ: Και εγώ ρομαντική θέλω. Η φαντασίας! Δεν έχω θέμα! Αρκεί να μην βάλετε θρίλερ.
Θ: Ναι αλλά είστε δύο και είμαστε τρεις. Οπότε θρίλερ.

Τέλεια θα περάσουμε και σήμερα!

...

Είμαι στην αγκαλιά του Γιάννη και κρύβω με τα χέρια το πρόσωπο μου. Τι να κάνω; Φοβάμαι!

Ρόζα πρέπει να είσαι θαρραλέα! Προσπάθησε να δεις την ταινία χωρίς να κλείνεις τα μάτια σου!

Έτσι και κάνω.

Με τα ποπ κορν στο χέρι μου τρώγοντας όσο περισσότερα μπορώ για να καλύψω το άγχος μου πετάγεται ένα γαμημένο τέρας στην οθόνη , πετάγομαι και αρχίζω τσιρίζω σαν την ηλίθια.

Τότε ο Τεό, ο Γιάννης και ο Θωμάς αρχίζουν γελάνε σαν τα καθυστερημένα! Απορώ πως η Λένα δεν έχει ρίξει ούτε μια τσιρίδα μέχρι τώρα.

Σηκώνομαι από τον καναπέ και πηγένω στην κουζίνα να πιω λίγο νερό.

Καθώς πίνω το δροσιστικό μου νεράκι δύο χέρια ακουμπάνε την μέση μου. Πετάγομαι ξανά γιατί νόμιζα ότι ήταν κάποιο τέρας!

Έι! Ακόμα φοβάμαι για τα προηγούμενα τρία λεπτά!

Γυρνάω να δω ποιος είναι και πάλι καλά είναι ο Γιάννης.

Γ: Είσαι καλά;
Ρ: Ναι... υποθέτω.
Γ: Έλα εδώ!

Λέει και ανοίγει τα χέρια του για μια αγκαλιά. Μπαίνω μέσα στην αγκαλιά του και ανταποδίδω. Νιώθω καλύτερα τώρα. Νιώθω ότι έχω κάποιον να με προστατεύει.

Το κινητό μου δονείται. Το παίρνω στα χέρια για να δω ποιος είναι. Ο Χάρης.

Πατάω το πράσινο κουμπί και δεν προλαβαίνω να μιλήσω.