Άι λοβ γιου! [✓]

Κεφάλαιο 52

Το ξυπνητήρι χτυπάει και τότε ανοίγω τα μάτια μου.

Δεν θέλω να πάω σχολείο!! Παρόλα αυτά σηκώνομαι με τα χίλια ζόρια και αρχίζω να ετοιμαζομαι. 

Φόρεσα ένα απλό τζιν και μια άσπρη μπλούζα.

Ναι δεν έχω όρεξη για πολλές λεπτομέρειες.

Γιατί;

Γιατί έχω σχολείο! Ποιος χαίρεται όταν έχει σχολείο;

Μια μικρή φωνούλα πετάγεται και λέει "Εγώ" και όχι δεν ήταν η Νούλα!

Εσύ σκάσε σηνηδηση της συνηδησης μου!

...

Το κουδούνι χτυπάει και είναι τα πρώτα λεπτά της πρώτης μέρας της πρώτης ώρας και είναι πολύ βαρετά εδώ πέρα.

Και μαντέψτε τι έμαθα μόλις τώρα;

Όχι! Δεν συνάντησα ακόμα τον Θωμά και έμαθα καμιά βλακεια που έκανε.

Θα είμαι σε διαφορετικά τμήματα με την Λένα!

Δηλαδή σε πιο σύμπαν το έχει δει αυτό ρε κάρμα; Όχι πραγματικά πες μου!

...

Μπαίνω μέσα στην τάξη και κάθομαι προτελευταίο θρανίο.

Όλα τα παιδιά γύρω μου με κοιτάνε λες και είμαι εξωγήινος.

Μια καθηγήτρια μελαχρινή  με σγουρο μαλλί μπαίνει μέσα στην τάξη.

?: Καλημέρα παιδιά. Καλή σχολική χρονιά. Λοιπόν κάποιοι εδώ πέρα με ξέρετε γιατί μείνατε στην προηγούμενη σχολική χρονιά παρόλα αυτά οι υπόλοιποι είστε Α Λυκείου άρα και καινούργιοι στο σχολείο μας. Είμαι η κυρία Παπάζογλου και θα σας κάνω Γλώσσα λογοτεχνία και αρχαία.
Σήμερα δεν θα κάνουμε μάθημα μιας και που είναι η πρώτη μέρα οπότε θα γνωριστούμε μεταξύ μας.

...

Βαριέμαι. Εδώ και πόση ώρα κάθομαι και ακούω όνομα. Και οι περισσότεροι εδώ μέσα είναι συνοναματοι.

Παίζει να άκουσα κάνα 5 φορές το όνομα Γιώργος 3 φορές το όνομα Γιάννης και 4 το Παναγιώτης.

Ο Θωμάς όμως ένας είναι μέχρι στιγμή. Πραγματικά κάνεις άλλος δεν έχει το ίδιο όνομα με αυτόν.

κΠ: Κοπέλα εσένα πως σε λένε; Ε κοπελιά!
?: Μάλλον κατάπιε την γλώσσα της.

Γέλια ακούγονται.

κΠ: Κοπελιά εσύ στο προτελευταίο θρανίο.

Και τότε είναι που συνηδητοποίω ότι τόση ώρα μιλούσε σε εμένα.