Άι λοβ γιου! [✓]

Κεφάλαιο 37

Καθίσαμε ξανά στο τραπέζι και η σερβιτόρα με την μίνι φούστα και την ποδιά ήρθε ξανά για να μας αφήσει τους καφέδες.

Φεύγει κουνώντας ξανά τον κώλο της και πάει στο τραπέζι με τα παιδιά.

Α την μουσιτσα!

Ε δεν θα το πιστέψετε!

Ότι έκανε στο Θωμά μου τώρα το κάνει και στον Ηλία!

Γιατί σε πειράζει; Έτσι και αλλιώς ο Ηλίας είναι ένα ασήμαντο παρελθόν.

Καλά τα λες φωνούλα είναι ένα ασήμαντο παρελθόν αλλά δεν με πειράζει που την πέφτει στον Ηλία.

Και τότε τι;

Που όπου μυρίσει αρσενικό πέφτει με τα μούτρα στο φαγητό.

Ε πες το έτσι μην μπερδεύεις εμένα και τους αναγνώστες σου .

Οι αναγνώστες μου δεν είναι ηλίθιοι σαν και εσένα!!

Λοιπόν...

Πητε μου την διεύθυνση της να πάω να βρω τον άντρα της να του τα πω ένα χεράκι.

Μην τολμήσεις!

Οκέυ. Θα κάνω την εξέρεση σήμερα και θα σε ακούσω αλλά στο υπόσχομαι ότι αν υπάρξει επόμενη φορά θα την πιάσω από το μαλλί και θα την σειρω μέχρι τον άντρα της φωνάζοντας "άπιστη".

Και εσύ απατούσες τον Σωτήρη με τον Θωμά.

Και ο Σωτήρης με απατούσε με την Ιωάννα.

Ναι αλλά το μετάνιωσε.

Ναι αλλά εγώ δεν ήμουν παντρεμένη! Και τελειώνει εδώ η συζήτηση. Πρέπει να τελειώσω ένα κεφάλαιο επιτέλους!!

...

Αφού ήπιαμε τους καφέδες μας ανταλοσοντας κουβέντες και χαμόγελα ο Θωμάς κάνει νόημα στην σερβιτόρα να έρθει στο τραπέζι για να πληρώσει.

Αυτή εννοείτε πως έρχεται προς το μέρος μας κουνώντας τον κώλο της όπως πάντα και με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά όσο κοιτούσε τον Θωμά.

Μέχρι που το βλέμμα της έπεσε πάνω μου και το  χαμόγελο έφυγε δια μαγείας.

Θ: Πόσο σας χρωστάω;
?: Το δικός σας είναι κερασμένο.

Λέει και το χαμόγελο ξανά εμφανίστηκε στο πρόσωπο της αλλά όχι για πολύ γιατί το βλέμμα της ξανά στράφηκε προς εμένα.