A Knight Perhaps

Chapter 35: Last War

KYRINE

"Ma'am Kyrine, where are you going?"

"I'm going home."

"What? But ma'am, you are not allowed to go home yet."

"Oh really? As if you can do something." sagot ko naman habang hila-hila ang mga bagahe ko papunta sa sasakyan. "You can't stop me, Kevin. No matter what you say, I'm going back to the Philippines. Now, move."

Mukha namang natinag si Kevin sa sinabi ko at kaagad syang tumabi sa daan pagkasabi ko non kaya nagpatuloy na ako sa paglalakad palabas ng bahay. Kung anong diin at tapang ng boses ko ngayon, sya namang lambot at hinang-hina ako sa loob ko.

Damn it. This pain is killing me.

Sinisikap ko na wag patuluin ang mga luha ko ngayon lalo na't may makakasalubong akong mga bodyguards sa daan. Kailangan kong maging matatag. Kahit sa bawat lagay ko ng mga damit sa maleta ko kanina at sa bawat hakbang na ginagawa ko palayo kay Jackson, para akong nadududurog.

Tangina. Sa ideya pa nga lang na yon, parang gusto ko na agad humagulgol e.

Posible pala yun?

Na yung taong nagmistulang pahinga ko noon, sinusukuan ko na ngayon.

Pucha. Wala akong ibang maramdaman kundi sakit. Nanghihina ako.

"Hand me the car keys." walang kaemo-emosyong sabi ko sabay lahad ng kamay ko sa harapan ni Kevin nang makarating na kami pareho sa gilid ng sasakyan. He even looked at me for a second first before letting a heavy sigh. It made me raised a brow.

"I said, the keys. Hand it over, Kevin."

"I'll drive, Ma'am Kyrine." kumunot ang noo ko nang bigla nya akong pagbuksan ng pintuan. He even gestured me to go inside the car. I looked at him confused.

"So you're now letting me to go home?"

"Not exactly."

"So what the hell do you think you're doing?"

"I don't have a choice, ma'am. I know that even if you're allowed to go home or not, you'll go home. So better it, I'll accompany you."

"Wow. Buti alam mo." bulong ko nalang sa sarili ko bago ako umabante papasok.

Bago ako tuluyang pumasok sa kotse, nilingon ko na muna yung bahay sa huling pagkakataon. Nakita ko don si Jackson na nakatayo sa harap ng pinto at tahimik lang na nakatingin sa'kin. He's eyes are still begging for me to stay and it really sucks as hell. Lumandas nanaman tuloy ang luha sa pisnge ko.

"I love you, Jackson." I mouthed at him before looking away and wiping my tears off.