Parang tumigil ang mundo ng mga sandaling muli kong maramdaman ang yakap ni Mark. Hindi ko rin napigilan ang mapaiyak lalo na ng marining ko ang mga sinabi niya.
"JV please Forgive me! Please"
Ako naman ay nanatili parin hindi gumagalaw
"JV please i don't now bakit hanggang ngayon hindi ka maalis sa isip ko, pinilit ko na tuluyan kang burahin sa buhay ko pero bakut hindi ko magaw!
Kahit na noong nakakulung ka! puro galit ang laman ng puso ko! Galit sayo sa ibinibintang sayo! pero hindi ka parin maalis sa isip ko! Jv"
Ang sabi ni Mark habang umiiyak at nakayakap sa akin.
Buong lakas naman akong humarap sa kanya at doon ay hindi ko narin napigilan ang sarili ko na ilabas lahat ng aking nararamdaman para kay Mark.
"Alam mo Mark Hindi ko alam kung anong tawag saakin, BoBo ba ako, tanga ba, Gago , o sadyang walang isip alam mo bakit Mark! Alam mo! Kasi Kahit na napakasakit ng ginawa mo saakin ay hindi ka maalis-alis dito Mark ( sabay kuha ko ng kamay niya at inilagay ko sa aking kind b katapat ng puso.)
Napatingin sa aking mga mata si Mark alam ko na nagulat ito sa aking mga sinabi.
"Walang araw sa kukungan na Hindi kita naalala, walang araw na hindi kita naiisip, kahit na pilitin ko Mark Kahit na ano-ano pang gawin ko! Bakit ikaw parin ang laging naiisip ko.
Pero alam mo sakabila noon lagi rin nasaisip ko ang ginawa mong pagtalikod sa akin Mark! ikaw na unang tao na alam kong hindi ako iiwan, ikaw na alam ko na maniniwala sa akin pero ano! Mark ikaw pa ang unang nag iwan sa akin at pinahirapan mo ang pamilya ko!!
Kaya pinangako ko sa sarili ko na hinding- hindi na ako maniniwala sayo!.
Pagkatapos kong masabi kay Mark iyon ay siyang takbo ko palayo sa kanya habang patuloy paring tumutulo ang aking mga luha, hindi naman na ito sumunod pa at nanatili nalang sa kanyang kinaroroonan.
Heto ako ngayon umupo sa isang puno habang patuloy na umiiyak, ang gaan sa pakiramdam pag nasabi mo na ung gusto mong sabihin para may kung anong bagay ang nakalaya sa aking puso mula sa matagal na pagkakakulong.
Tila nakikisimpatya pa ang kalikasan sa akin dahil bigla nalang umulan, wala naman ako magawa dahil malayo pa ang gate ng siminteryo.
Hanggang may isang nakamotor ang huminto sa aking harapan.
"Sakay na" ang sabi niya
Tinignan ko kung sino ito, at noong nakita ko palang ang mga labi niya ay hindi na ako pwedi pang magkamali si Gerald ito, kaya naman sahalip na sumakay ay lumakad ako palayo sa kanya sa gitnan ng malakas na ulan.
Sumunod naman ito habang pinipilit akong sumakay.
"Sabing sumakay ka! bingi kaba" sabi ni Gerald
"Kaya ko ang sarili ko" sagot ko
"Gusto mo bang magkasakit?"
"Sinabing kaya ko ang sarili ko diba!" Pasigaw kong sagot
"Ang arte mo" sabi niya
Ngunit kala ko ay iiwan na niya ako pero mukang nagkamali ako dahil bumaba ito sa kanyang motorsiklo at doon ay mabilis akong hinatak at binitbit na parang bagong kasal sa lakas ba naman ni Gerlad ay wala akong magawa kundi kumapit sa kanya.
Binaba niya ako sa tapat ng kanyang motor
"Sakay sabi" ang Galit na tinig ni Gerald
Wala naman na akong nagawa dahil mukang galit na talaga ito sumakay siya at ganun din ako sa kanyang motor
BINABASA MO ANG
ANAK NI GOV
RomanceIto ay kwento ng Pagkakaibigan at Pagmamahalan. Sino ang unang Bibigay? Disclaimer: This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, characters, businesses, places, events and incidents in this book are either the product of t...
