Be My Princess(Hiatus)

.Chapter 17.

.CHAPTER 17.

Isabella’s POV

Tatlong salita para i-describe si Miguel Herano:

Una, baliw. Pangalawa, baliw. At pangatlo---nasabi ko na bang baliw? Kasi kung hindi pa….Sinasabi ko sa inyong si Miguel Herano ay BALIW.

“Paalala mo nga ulit sa ‘kin kung bakit ako nandito ngayon sa sasakyan mo at nagpapakaladkad sayo sa kung saan mang lupalop ng mundo?” I said sarcastically.

There was a minute of silence before he….smirked at me.

UGH!

"Ihinto mo. Bababa ako." I said in a, hopefully, scary tone.

HIs smirk grew wider and said, "Ayoko. Talon ka nalang kung gusto mo."

Kita mo?! Sira ulo talaga eh!

Nakakainis. Nakakainis dahil wala akong magawa. Di naman ako pwedeng bumaba sa umaandar na sasakyan diba? 

“Seatbelt.” Ano daw? Siya ung nagsalita diba?

“Ano?” Tanong ko sa kanya at baka nagkamali lang ako ng dinig.

“I said wear your seatbelt.”

Luuuhhhh. May gana pa siyang mang-utos talaga? Kapal! Daig pa encyclopedia!

“Ayoko nga.” Sabi ko at nag-cross arms pa ko.

“Wear it.” He said in a calm voice.

“Make me.“ I said then bigla niyang hininto ung sasakyan and in a split second, he’s already hovering over me.

Sa sobrang gulat napatulala nalang ako sa kanya. Then he smirked at me then bumalik na siya sa driver’s seat.

WTH?!

He started driving again while I tried to calm my throbbing heart. You can't blame me. Kinabahan ako! Anong malay ko sa gagawin niya sa 'kin? Mamaya niyan may LP pala siya sa 'kin!Eeeeewwww. Napayuko ako at nakita kong nakasuot na sakin ung seatbelt.

-_-“ Damn you seatbelt. Damn you Migz.

Nanahimik ako sandali. Pero nang hindi na ko makatiis….

“Oi. Ung totoo? San ba talaga tayo pupunta?”

Tulad kanina…He just smirked at me. Tss.

Sigh.

Tumingin ako sa labas ng bintana. Tingin ko hindi pa malayo ang nararating namin. Saan ba talaga kami pupunta? Nakakainis na.

“Sa mental ba tayo pupunta? Kasi sa tingin ko nababaliw ka na.” Sabi kong pang-asar. “Ay wait. Siguro sa prisinto tayo no? ‘Coz this is practically kidnapping.”

I’m glaring daggers at him habang hinihintay ko siyang magsalita. Bakit ako lang ang naiinis sa ‘ming dalawa?!

“Should I laugh now?” He said with a chuckle. Siguro kung hindi ako sobrang naiinis sa kanya, I will say that he's really handsome especially when he laugh. Pero dahil nga naiinis ako sa kanya....Ang pangit-pangit niya! >.<

“Can’t you see? I’m trying to piss you off!” Ugh. Sarap iuntog ng ulo ko sa bintana. Or ulo nalang kaya niya?

Then for the second time that day, he looked at me.

“Hindi ako maaasar sayo, kahit kelan.” Sabi niya tapos balik ulit sa daan ang tingin.

Badtrip.