My Protector: I Love Him, It's a Secret

Chapter 16: Babies

Halos hindi makahinga si Cole ng maprocess ng utak ang nakita. Nabigla siya dahil hindi niya inaasahan iyon. Ng namatay ang tawag ay agad niyang kinontact si Raya pero unreachable ang telepono nito.

He kept on pacing back and forth while trying to reach Raya. Hindi niya alam ang mararamdaman.

Anak niya ang pinagbubuntis ni Raya. Walang duda, walang tanong. Alam niya. Ang tanong niya ay kung bakit piniling itago ni Raya sa kanya. Mukhang alam niya na ang sagot pero gusto niyang marinig ito mula mismo kay Raya. Ang pinagtataka pa niya ay kung paano nito naitago sa mommy nila eh sobrang halata na ang tiyan ng nobya.

He combed his hands to his hair while trying to call Raya again. Parang sasabog ang utak niya. Nag aalala siya sa mag ina niya kasi dalawa lang sila lalo pa at may trabaho naman si Lora. Isa pa, nagtatrabaho pa ito kahit ang laki na ng tiyan. Kaya pala matamlay ito bago siya umalis at halos di nagkakain. Akala niya dahil lang sa pagaadjust nito sa trabaho.

Bago pa niya ma dial ulit ang number ni Raya ay pumasok na ang tawag nito. Inunahan na siya ng iyak kaya lumambot pa lalo ang puso niya para sa mahal.

"Sorry Coley. Hindi mo dapat nalaman. Not now."

"Hindi ako galit baby. Pero kailan mo balak sabihin sakin?"

"Pagkatapos ng contract mo." Garalgal ang boses nito.

"What? And you were planning to keep me in the dark for 2 years?" Tumaas ang boses niya kaya mas lalong lumakas ang iyak ng nobya.

"I'm sorry baby. Wag ka ng umiyak. Makakasama sa inyo ni baby. Uminom ka muna ng tubig. I'll wait for you." He tried to keep sane and keep his temper in check. Dapat siya ang mahinahon dito. Pagbalik ni Raya ay agad siyang nagsalita.

"Again love, I'm not mad. Nabigla lang ako. Can we talk now na hindi ka umiiyak?" Pinunasan nito ang mga luha at tumango.

"Hay my Raya, anong gagawin ko sa'yo?" Naisip ni Cole habang tinitingnan ang namumugtong mata nito.

"When did you find out?"

"The night mommy called and said you have a job waiting in Sweden."

"Bakit di mo sinabi?"

"Because I know you will not leave kapag sinabi ko."

"That's what I thought."

"Kumusta ang pagbubuntis mo? May morning sickness ka ba? Nahihirapan ka ba?"

"Yes love. A month or two lang pero super behaved na ang baby boy natin. She doesn't make mama sick anymore."

"Boy? As in lalaki ang baby natin?"

Naluha ulit si Raya ng makita ang tuwa sa mga mata ni Cole. Nagsisisi tuloy siya na tinago niya sa binata ang pagbubuntis.

"Yes love. Our little Coley."

"Oh God. Hindi mo alam kung gaano mo ako pinasaya baby. I can't wait to go home and take care of you. I want to touch and kiss your baby bump."

"Love, you can't go home."

"Why? I will talk to dad. Kahit hanggang makapanganak ka lang."

"This is the reason why I don't want to tell you kasi hindi mo ako maiintindihan." Lumungkot ulit ang mukha ni Raya. Pero tama siya. Hindi nga siya naiintindihan ni Cole ngayon.

"Yes baby, you're right. Hindi kita maintindihan."

"I want you to stay there and finish your contract. I don't want you to lose the great things you started. You will be one of Europe's renowned Civil Engineers. I will blame myself kapag di mo natupad yun ng dahil lang buntis ako."