HAYATIMIN GERÇEĞİ

6-SAKİN OL

Yatakta oturmuş boş gözlerle, mobilyalarını benim seçtiğim odaya bakıyordum.

Biz Cihangir'le evin üst kısmında ki oda da kalıyorduk. Odamız oldukça büyüktü. Girişte yatak odası, banyo, küçük bir giyinme odası vardı. Odanın içindeki merdivenlerden üst kata çıktığımızda yine büyük bir çayı katı karşılıyordu bizi.

Ben de burayı oturma odası olarak değerlendirmiştim. Gerçi mobilyaları seçerken aklımda evlenmek yoktu orası ayrı.

Krem renklerde ki oturma grubunun karşısında bir televizyon ve duvarda kitap koyulan dekoratif bir kaç raf vardı.

Erda'nın sesiyle dikkatimi ona verdim.
"Ne yapmayı planlıyorsun?"  Başımı olumsuz anlamda salladım.
"Bilmiyorum.Sanki uyuyup uyansam her şey bitecek gibi. "
Biraz durup devam ettim. " Ama bitmez değil mi?"

Sıkkın bir şekilde nefesini verdi Erda. "Zamana ihtiyacımız var. Sabretmemiz lazım Afra."

Oturduğu yerden kalıp devam etti." Ben çıkıyım artık."

Ellerimi sımsıkı tuttuktan sonra sessizce çıktı odadan.
Ne yapmalıyım? Veya ne yapmamalıydım? Hiçbir fikrim yoktu.

Yatağın üstüne çıkardığım duvağı elime alıp giyinme odası doğru ayaklandığım da kapı çalındı.
"Gel." dediğimde içeri Cihangir girmişti.

"Sanırım duvağı benim çıkarmam gerekiyordu?"
Gözleri elimde ki duvaktayken konuşmaya başladım.

"Her şey normalmiş gibi davranmayı ne zaman bırakırsın?"

Omuz silkti. "Kolaylaştırmaya çalışıyorum. Diğer türlü ikimize de zehir olur bu evlilik."

Sinirle gülümsedim. "Benim için şuan da farklı sayılmaz."

Gözlerini devirip yatağa doğru adımlayıp oturdu. "Tamam. Anlaşılan bize bir şans vermeye niyetin yok. Ama sen ne kadar bana ters gitsen de ben bize inanıyorum. Ve ona göre davranacağım."

Gözlerimi kıstım. Bu çocuk bana aşık falan mıydı? Bu kadar ısrarcı olmasının başka bir anlamı mı vardı yoksa?

Sessizliğimden yararlanıp tekrar konuştu." Merak etme henüz sana aşık falan değilim. Sende bana değilsin. Ama şimdilik. "
deyip göz kırptı.

Samimiyetsizce gülümsedim. "Hayal kurma." Cevap vermesine izin vermeden giyinme odasına girdim.

Gelinliği çıkarıp normal bir pijama giydim. Elime normal bir tülbent alıp başıma bağladım. Evet evli olsak da rahat değildim.
Sonuçta bunca zamandır babam dışında hiç bir erkek görmemişti saçlarımı.

Üst raftan ince bir pike alıp odadan çıktığımda Cihangir hala yatağın üstünde oturuyordu. Elinde ki telefona bayağı dalmış gibi duruyordu.

Yavaşça yatağa doğru ilerlediğimde fark etmişti beni. Yastıklardan birini de elime aldığımda gözleri yüzüm de dolanıyordu.

Ona bakmamaya çalışsam da sonunda pes edip gözlerimi gözlerine diktim.

"Neden dik dik bakıyorsun?"

Oturduğu yerden kalktı. "Ciddi misin diye bakıyordum."

Ellerimde ki yastık ve pikeye daha çok sarıldım. "Gayet ciddiyim. Ben yukarı da yatacağım."

Merdivenlere doğru ilerlerken tekrar arkamı döndüm. "Sakın yukarı falan çıkayım deme. Uykum çok hafiftir, en ufak bir sesin de uyanırım. Ve inan bana bu halimden daha da çekilmez birisi olurum senin için."