My Boss, My Boyfriend [PART 2]

• 248 •

Zodra Julia haar voordeur opent, kijkt ze me geschrokken aan. "Oh mijn god, wat zie je eruit," zegt ze me geschokt, "je ziet eruit alsof je bijna 24 bent!" Ik begin te lachen en zeg dat ze soms zo'n sukkel kan zijn. Daarna vraag ik waar Dylan is.

"Ik wil niet in zijn buurt zijn vandaag," zegt ze rollend met haar ogen, "ik denk dat hij vreemd gaat. Hij staat midden in de nacht op om met iemand te bellen en ik hoor hem dan zeggen dat hij haar mist. En ik weet dat het me niet dwars hoort te zitten, want ik heb alleen maar seks met hem... Maar toch... Het is gewoon respectloos."

"Dat komt omdat je hem leuk vindt." Zeg ik haar plagend. Ze rolt met haar ogen en zegt dat ze hem misschien een klein beetje leuk vindt, waardoor ik een enorme grijns op mijn lippen krijg. Ik wist het.

"Haal die grijns van je smoel af," zegt ze me plagend, "ik heb een enorme crisis. Ik heb gevoelens voor die jongen en daardoor wordt ik nog jaloers ook. Ik haat dit."

Voorzichtig stel ik voor dat ze misschien eerst met Dylan moet praten, voordat ze conclusies trekt. Ze ziet in dat ik gelijk heb en veranderd dan snel van onderwerp door te zeggen dat we koffie moeten gaan halen. Ik wil er graag bog meer met har over praten, maar als zij dat niet wil, doe ik dat niet.

We lopen naar het centrum en halen een latte voor Juul en een kopje thee voor mij. We hebben even bij het koffietentje gezeten en hebben even gekletst over van alles en nog wat, maar absoluut niet over Dylan. Daar heb ik Julia geen enkel woord meer over horen zeggen. Julia kan heel erg op zichzelf zijn als ze het ergens lastig mee heeft.

Vervolgens gingen we shoppen. Net voordat we een winkel in willen lopen, krijg ik weer een sms'je van een onbekend nummer. Er staat in: 'Heeft iemand je wel eens vertelt dat groen je erg goed staat?"

Allereerst kijk ik naar het groene t-shirt dat ik draag. Ik had het vanmorgen aangetrokken, omdat ik het een vrolijke kleur vond, maar nu denk ik daar anders over. Door het onverwachte berichtje sta ik perplex en voor mijn gevoel trek ik bleek weg. Julia vraagt me dan ook wat er aan de hand is en het enige wat ik kan zeggen is dat we hier weg moeten gaan.

Ze pakt me bij mijn arm vast en vraagt me wat er aan de hand is. "Ik word weer gevolgd." Zeg ik terwijl ik paniekerig om me heen keek.

"Gevolg? Weer? Waar the fuck heb je het over?" Vraagt ze me verbaasd. Ik geef haar mijn telefoon en laat haar de berichtjes lezen. Haar ogen gaan snel over het beeldscherm heen en vraagt me dan of ik enig idee heb wie dit gestuurd heeft.

"Ik heb geen idee."

"Je hebt een stalker," zegt ze terwijl ze meteen de straat af begint te zoeken naar verdachte personen, "wacht, wie is die engerd daar? Dat moet hem zijn."

Voordat ik wat kan zeggen, rent Julia al op de man af en tackled ze hem. Julia begint de man te slaan, ik kan mijn ogen niet geloven. Hij slaat zijn armen over zijn hoofd in een poging zichzelf te beschermen.

"Ga van me af, psychopaat!" Roept een stem die ik al lang niet meer gehoord heb. Joeri?