My Boss, My Boyfriend [PART 2]

• 263 •

"Is dat alles wat je doet, de Bruijn? Slapen?" Hoor ik plots, waardoor ik wakker schiet. Ik kijk Nathan beschaamd aan en leg hem uit dat ik in slaap gedommeld ben door het zonnetje. Hij begint te lachen en helpt me dan om op te staan. "Kijk je al een beetje uit naar onze date van vanavond?" Vraagt hij me terwijl hij het zand van mijn rug af probeert te kloppen.

"Eerlijk gezegd is dat het enige waar ik aan kan denken." Zeg ik hem lachend.

"Mooi, want ik heb wat bijzonders gepland." Zegt hij me plagend. Aan de toon van zijn stem kan ik al horen dat hij me weer niet gaat vertellen wat hij van plan is. Ik vraag hem nog een keer wat we gaan doen, maar hij noemt me ongeduldig. Net voordat ik een weerwoord wik geven, komt er een klein meisje naar ons toe gerend.

"Ciao, mi chiamo Estrelle, come ti chiami?" Vraagt ze ons. Ik sta haar stom aan te kijken, want ik versta er niets van, maar Nathan vertelt haar in vloeiend Italiaans onze namen en vraagt haar vervolgens waar haar ouders zijn. Ik was bijna vergeten dat hij Italiaans spreekt.

Nate en het meisje praten even en opeens begint het meisje vrolijk te klappen. Ik vraag hem waarom ze zo blij is en hij vertelt dat hij haar heeft beloofd een zandkasteel met haar te bouwen. Nathan en het kleine meisje gaan op de grond zitten en beginnen zand te scheppen om een zandkasteel te maken. Ik stond er maar een beetje verbaasd naar te kijken, want ik heb Nathan nog nooit met kinderen gezien. Hij is erg goed met kinderen.

Ik zie dat het kleine meisje zand naar hem toe gooit, waardoor Nathan geschrokken naar achter springt. Hij was duidelijk niet voorbereid op haar verrassingsaanval. Ik begin te lachen en hij ook. Ik hoor een diepe lach uit zijn mond komen, eentje die ik maar zelden hoor. Hij heeft het echt naar zijn zin.

Het meisje is erg blij als het zandkasteel af is. Ze bedankt Nathan en rent dan naar haar moeder toe om get aan haar te laten zien. Nate komt weer bij me staan en vraagt of we kunnen gaan, maar ik zeg hem dat ik niet wist dat hij zo goed kon omgaan met kinderen.

"Ik heb gewoon een zandkasteel met haar gemaakt, niets bijzonders." Zegt hij met rode wangen.

"Je gaat een goede vader worden," zeg ik hem met een dankbare glimlach, "het doperwtje en ik hebben zo veel geluk."

"Ons doperwtje is nu meer een grote sinaasappel als ik naar de grootte van jouw buik kijk." Zegt hij terwijl hij mijn buik bestudeert. Normaal gesproken zou ik dit als een belediging zien, maar nu niet. Het betekent dat ons kindje aan het groeien is. "Hoe dan ook, zullen we maar gaan," stelt Nate voor, "we moeten ons klaar gaan maken voor ons etentje."

"Goed plan."