My Boss, My Boyfriend [PART 2]

• 206 •

Als ik wakker word in ons tweepersoonsbed, is Nathan zoals gewoonlijk al wakker. Ik kijk de kamer in en zie hem in enkel zijn nette broek staan, terwijl hij zijn riem om probeert te doen. "Oh goedemorgen," zeg ik terwijl ik me uitrek, "hoelang ben je al wakker?"

"Ik heb niet zo goed geslapen vannacht, maar ik ben pas een uurtje geleden uit bed gegaan." Vertelt hij me terwijl hij zijn riem precies goed aantrekt. Terwijl ik toekijk hoe hij zijn blouse aan begint te trekken, vraag ik hem of hij vandaag naar het kantoor gaat. Het is een domme vraag aangezien hij zijn nette kleding aan aan het trekken is, maar door het zien van zijn lichaam kan ik niet veel beters bedenken.

"Ja, ik ga weg over tien minuutjes," zegt hij me als hij alle knoopjes heeft dicht gemaakt en zijn blouse rechttrekt, "hoe zie ik eruit?"

Sexy, lekker, klaar om een goede sekspartij met mij te hebben...

"Je ziet eruit als een CEO die sterk in zijn schoenen staat." Zeg ik hem zonder al mijn vieze gedachten te onthullen. "Hopelijk ex-CEO na vandaag."

Ohja, dat was ik alweer vergeten...

"Dus je gaat dit echt doen?" Vraag ik hem. Het klinkt misschien vreemd, maar ik wil niet dat hij ontslag neemt. KosterBV is zijn levenswerk. Hij heeft er dag in, dag uit moeite en tijd ingestoken.

"Ik moet wel, baby," zegt hij me met een trilling in zijn stem, "het is de enige manier om uit deze shit te komen."

"Als dit is wat jij wil dan sta ik daar ook achter." Zeg ik om hem wat meer vertrouwen in zichzelf te geven. Het liefst had ik hem gezegd dat ik het niet wil, maar ik weet dat ik er niet tegenin kan gaan. Hij heeft zijn beslissing al gemaakt en Nathan kennende gaat hij dat niet meer veranderen. Hij zegt me dat ik geweldig bent en zegt dan dat hij moet gaan. Ik knik en ik krijg een kus op het puntje van mijn neus gedrukt. Ik moet erdoor glimlachen en hij zoent me daardoor op mijn lippen. De zoen loopt uit tot meer... Hoe graag ik dit ook wil, dit is niet het juiste moment.

"Ga," zeg ik hem lachend, "en laat ze zien wie de baas is. Of naja... Op dit moment dan."

Nathan begint te lachen. Hij komt nog iets dichterbij me staan waardoor de ruimte tussen ons in helemaal verdwijnt. Mijn wangen beginnen te gloeien. Hoe kan deze man nou nog steeds dit effect op mij hebben?

"Je weet dat je aan het blozen bent, he." Merkt hij op met ene diepe stem. Ik kijk hem recht in zijn prachtige ogen aan en ontken het. Hij grinnikt door mijn opmerking, hij is overduidelijk geamuseerd doordat ik aan het ontkennen ben dat ik bloos. Hij doet het plukje haar dat voor mijn ogen hing achter mijn oor en kijkt omlaag naar mijn lippen. "Maak ik je nog steeds nerveus?" Vraagt hij me erbij.

"Als je er zo goed uitziet als jij, Koster, maak je iedereen nerveus," zeg ik hem met mijn handen over elkaar, "je bent mijn vriendje en je zorgt er nog steeds voor dat ik knikkende knieën krijg."

"Goed om te weten," zegt hij met een grijns, "wat dat is wat ik vanavond ook met je ga doen. En dit is geen metafoor." Nathan's gewaagde opmerking zorgt ervoor dat mijn wangen nog roder worden. Wat doet hij toch met me?

"Ha, je bent te schattig," zegt hij me voordat hij me een snelle kus op mijn lippen geeft, "ik zie je vanmiddag weer." Na die woorden loopt hij de slaapkamer uit. Hij is zo oneerlijk... Ik kan wel een koude douche gebruiken om af te koelen. Ik hoop dat Nathan in orde is...