My Boss, My Boyfriend [PART 2]

• 276 •

Voor mij staat Stefan, de jongen waarmee ik een tijdje heb gedate toen ik nog bij KosterBV werkte. Het is al lang geleden dat ik hem heb gezien. De laatste keer was op kantoor, toen hij ontslagen werd. Hij werd ontslagen vanwege mij... Hij draagt allemaal donkere kleding en heeft een mes aan zijn bovenbeen vastgebonden, zodat hij het snel kan pakken.

"Dat kostte je veel tijd om erachter te komen." Zegt hij eigenwijs. Ik kon niet geloven wat ik zag. Stefan?

"Je kan nu wel stoppen met zo verbaasd te kijken," zegt hij me waardoor ik begin te huilen, "Oh, dit is typisch iets voor jou, je huilt altijd."

"Ik snap het niet." Zeg ik tussen mijn tranen door. Ik kijk verward om me heen, zoekend naar een uitweg.

"Nee, natuurlijk niet, je bent een domme bitch," Zegt hij me bespottend, "jij snapt nooit iets."

"Waarom ben ik hier?" Vraag ik hem, hopend op een verduidelijking. "Je snapt het echt niet, hé?" Merkt hij op.

Mijn gedachten gaan alle kanten op. Ik denk na over de mogelijke redenen waarom hij me hiernaartoe heeft gebracht, maar in mijn hoofd lijken ze allemaal niet waardig. Wat wilt hij van me?

Warme tranen landen op mijn wangen en ik ben duizelig omdat ik mijn hoofd zo hard heb gestoten. Ik kan me amper focussen, ik voel me zo afwezig en... misselijk. Ik spuug het braaksel dat plotseling op komt zetten uit, over de schoenen van Stefan. "Dat is gewoon ranzig," zegt hij met zijn armen over elkaar heen, "dit zijn mijn favoriete schoenen, bitch!"

Zou hij me gaan vermoorden?

"Mijn kindje," zeg ik plots als ik nadenk dat hij me kan vermoorden, "alsjeblieft doe me geen pijn. Mijn baby."

"Ben je klaar met zielig spelen," vraagt hij me zonder enige emotie, "ik wou niet dat het zo ver zou komen, maar je laat me geen andere keus. Dit komt door jou, dit heb je jezelf aangedaan."

Hij neemt het mij schuldig, want door mij is hij ontslagen... Is dat het? Is hij daarom zo boos op me?

"Het spijt me dat je door mij ontslagen bent." Zeg ik hem met tranen in mijn ogen. Hij rolt met zijn ogen en zegt dat het niet alleen daarom gaat. "Ik wilde jou," roept hij kwaad, "maar jij was te dom om in te zien wat we konden hebben. En hij zal ervoor boeten."

Nathan...
Hij gebruikt mij om bij Nathan te komen.

"Luister schatje, ik hou je al een tijdje in de gaten. Elke dag sinds ik daar weg ben..." Legt hij uit. Plots begint alles op zijn plek te vallen. De brief onder mijn deur, de berichtjes... Hij was het. "Jij bent de stalker," vraag ik hem voorzichtig waardoor hij als antwoord tevreden knikt, "je bent niet goed in je hoofd, Stefan."

"Ah, je pittige kant is nu ook wakker geworden," merkt hij hardop op, "luister schatje, ik heb je zo veel kansen gegeven om bij Nathan vandaan te gaan. Ik deed er alles aan om je in te laten zien dat je niet bij hem moest blijven, maar god je bent zo eigenwijs. Nu ben je zelfs zwanger van zijn fucking kind."

"Wat heb ik gedaan om dit te verdienen?" Vraag ik hem.

"Serieus, wil je dat echt weten," vraagt hij me alsof ik iets heel geks vraag, "je hele leven denk je al dat je beter bent dan anderen. Het vriendinnetje van een miljonair, je hebt alles wat je hart begeert. Op de universiteit negeerde je alles en iedereen om je heen. Ik was onzichtbaar voor je."

"Wat," vraag ik verbaasd, "ik heb je daar nog nooit gezien. Je zat bij mij op school?"

"Voor twee fucking jaar, Mila," zegt hij me boos, "maar je was te druk om dat te zien. Ik zal je geheugen even wat opfrissen... Ik werkte in de koffietent waar jij en Julia altijd heen gingen. Je zag me daar elke fucking dag. Je bestelde elke dag hetzelfde, namelijk een warme chocomelk met wat extra koude melk omdat je anders je mond verbrandt. Je was toen nog samen met die klootzak, hij heette Joeri. De populaire en knappe jongen van de school, aanvoerder in zijn voetbal team. En hij noemde zichzelf 'een vriendje'... Jullie gedrag maakte me ziek, ik zag jullie altijd zoenen. Althans... het keek erop dat alleen hij wou zoenen en dat jij het niet wou, maar toch deed je het. En zelfs als hij je kledingstijl afkraakte, omdat hij het te sletterig vond, bleef je bij hem. Zelfs Julia vond hem geen goede jongen en liet je dat ook duidelijk merken, maar je luisterde niet. Hij was een klootzak, Mila en hij verdiende het niet om samen met je te zijn. Niemand verdient dat... Ik had je goed kunnen behandelen als je je ogen had geopend en mij had zien staan. Je leek altijd zo verdrietig als je bij Joeri was, ik vond het vreselijk om je zo te zien. Wij hadden samen moeten zijn. Je zou nooit verdrietig zijn als je de mijne was geweest. Die ene dag dat je de koffie voor je vriendje vergat en hij daar boos om werd, heb ik in zijn koffie gespuugd. Dat was wel het minste wat die klootzak verdiende."

"Het spijt me Stefan, echt," zeg ik hem naar waarheid, " maar je hoeft dit niet te doen."

"Eigenlijk wel." Zegt hij me heel serieus. Hij hurkt naast me neer en raakt mijn lippen aan met zijn vingers. "We hadden samen kunnen zijn," zegt hij terwijl hij mijn lippen dusdanig bestudeerd, "denk je nou echt dat Nathan en zijn geld je gelukkig gaan maken?"

Ik realiseerde me dat de enige manier om hier veilig weg te kunnen komen was door te sollen met zijn hoofd en dus loog ik. Ik zei hem dat Nathan me helemaal niets kan schelen en dat ik liever bij Stefan wil zijn. Hij kijkt me verbaasd aan en vraagt of dat de waarheid is.

"Natuurlijk," zeg ik hem meteen, "ik ben alleen bij Nathan voor het geld. Ik weet wel zeker dat hij ook niet om mij geeft, ik denk dat hij een ander heeft."

Ik moet dit leugentje verkopen... en goed ook... Ik moet hier wegwezen. Voor Nathan, voor onze baby... Al is het het laatste dat ik doe...

"Dat zal me niets verbazen, hij is een klootzak. Nathan en ik hadden zelfs een kleine weddenschap lopen toen ik daar nog werkte," zegt hij me waardoor ik nieuwsgierig word, "We hadden een weddenschap gemaakt voor wie het eerst seks met jou zou hebben. Waarom denk je dat hij die 'geen seks met collega's' regel heeft opgesteld? Hij heeft vals gespeeld om te kunnen winnen."

"Het blijkt dat ik heel erg dom ben geweest." Zeg ik hem zuchtend. Dat kan niet waar zijn... toch?

"Je hoeft niet verdrietig te zijn, Mila. Hij is een klootzak en jij verdient veel beter. Hij probeerde altijd al alles van me af te pakken." Zegt hij gefrustreerd.

"Zullen we het anders niet meer over Nathan hebben," stel ik voor, "we kunnen hier weggaan en samen een nieuw leven beginnen. Het boeit hem waarschijnlijk niet eens dat ik weg ben..."