My Boss, My Boyfriend [PART 2]

• 210 •

We lopen samen binnen bij de dokter. De vrouw achter de balie vraagt voor wie de afspraak is en Julia legt uit dat het voor mij is. De vrouw achter de balie kijkt naar me en merkt op hoe ongemakkelijk ik me voel. Ze zegt dat we even plaats mogen nemen in de wachtkamer en dat de dokter ons zo op komt halen. We doen wat ze zegt en nemen plaats in de wachtkamer. De minuten voelde aan als uren. Het voelt als een ware marteling. Julia probeert me gerust te stellen door te zeggen dat alles in orde komt, maar het ding is dat ik dat niet zeker weet. Ik weet niet of alles wel goed komt...

Gelukkig wordt ik net opgeroepen voordat ik in tranen uitbarst. Een jonge vrouw in dokterskleding vraagt ons om haar te volgen. Ze vraagt me of ik plaats wil nemen op het bed en Julia gaat op de stoel zitten bij het bureau. Alles voelde ineens zo echt. Ik zit in een kantoor van een dokter, Julia is erbij en Nathan niet... Ik staar naar de poster van embryo's op de muur...

De vrouw vraagt me wat er aan de hand is en ik leg haar alles uit, zelfs dat ik negen zwangerschapstesten heb gedaan en dat ze allemaal positief waren. Ze zegt me dat het heel normaal is dat ik gespannen ben en daarna vraagt ze me of ik in een potje wil urineren zodat zij mijn urine nog een keer kan onderzoeken. Ik pak het doorzichtige bakje van haar aan en ga naar het toilet om vervolgens nogmaals te plassen.

Als ik weer terugkom, met het bakje half gevuld, zeg ik haar dat het niet veel is aangezien ik al veel geplast heb vandaag. Als ze het potje aanpakt en zegt dat ze een aantal testen gaat uitvoeren, voel ik mezelf weer duizelig worden. Ondanks dat ik diep van binnen het antwoord al wist, moest ik gewoon die bevestiging van de dokter hebben.

"De test is positief, mevrouw de Bruijn," zegt ze me, "je bent zwanger."

Shit, shit, shit... Ik wist dat de testen klopte, maar door het uit de mond van een dokter te horen, werd alles toch duizend maal echter. Ik ben zwanger... De dokter vraagt me of het wel goed met me gaat en stelt voor dat ik heel even ga zitten. Ik knik en neem plaats op de stoel naast Julia. De vrouw gaat tegenover me, achter haar computer, zitten en zegt dat ze een paar routine vragen aan mij wil vragen.

"Oke, dus sinds wanneer heb je de pil gemist?"  Vraagt ze me terwijl ze haar computerscherm goed bekijkt. "Zo'n zes weken." Zeg ik haar beschaamd vanwege mijn domheid. Ze knikt, schrijft mijn antwoord op en vraagt me dan wanneer ik voor het laatst seks gehad heb. "Ongeveer net zo lang geleden, denk ik." Zeg ik haar eerlijk. Ze knikt en schrijft meteen weer op wat ik heb gezegd. Daarna vraagt ze of we secundaire bescherming gebruiken, zoals een condoom. Ik kijk naar Julia, die een paar meter bij mij vandaan zit, en de ongemakkelijkheid is zo van haar gezicht af te lezen.

"Ik ga mijn vingers in mijn oren stoppen, guys," zegt ze ons als het te lang stil blijft, "het gaat om mijn broer, gadverdamme."

De vrouw en ik beginnen te lachen als ze heel dramatisch haar vingers echt in haar oren stopt en een gezicht trekt alsof ze gaat overgeven. Uiteindelijk zeg ik dus maar dat we die niet gebruiken. "Oké," zegt ze bedenkelijk, "en is hij de enige seksuele partner die u heeft?"

Ik knik meteen en zeg dat ik geen andere seksuele partner heb gehad in meer dan een jaar. Ze knikt en zegt dat de kans op soa's dan heel klein is, maar dat ze het toch nog wil checken. "Soa's kunnen namelijk een negatief effect op baby's hebben." Voegt ze er nog aan toe.

Een baby... Het woord blijft zich herhalen in mijn hoofd. Een baby... Er zit een baby in mijn buik. Een levend mensje...