My Boss, My Boyfriend [PART 2]

• 260 •

Er is een week voorbijgegaan sinds mijn verjaardag. We begonnen al aan ons nieuwe huis te wennen, vooral aan het ontzettend comfortabele bed. Ik denk eigenlijk niet meer zo vaak aan het oude appartement. Voor mijn gevoel is er de afgelopen week zoveel veranderd. Ik ben jarig geweest, een nieuw huis, ik ben eigenaar van een strandhuis en ik begin eindelijk een babybuikje te krijgen.

"Goedemorgen." Zeg ik zodra ik in de keuken aankom. Nathan draait zich om en krijgt spontaan een glimlach op zijn lippen. "Goedemorgen," zegt hij terwijl hij naar me toe loopt, "kijk jou nou eens... je straalt helemaal."

Ik leg mijn hand op mijn buik en zeg dat het doperwtje aan het groeien is. Hij knikt en vraagt me of ik klaar ben voor de afspraak met mijn verloskundige vandaag. Ik zeg hem dat ik ernaar uit kijk om het doperwtje weer te kunnen zien en Nathan stemt daarmee in. We eten het ontbijtje dat Nathan blijkbaar voor ons aan het maken was en daarna kleden we ons om om naar het ziekenhuis te gaan.

Nate en ik komen precies op tijd aan in het ziekenhuis en dus kunnen we gelijk doorlopen naar onze verloskundige. Ze vraagt me hoe het met me is en dus leg ik haar uit dat ik heel af en toe nog last heb van misselijkheid, naar dat het wel meevalt.

"Goed om te horen," zegt ze me, "je buikje begint ook een beetje te showen. Voor een eerste zwangerschap is dit heel goed. Laten we maar een aantal tests doen om te kijken hoe alles gaat."

Ik ga op het bed liggen en laat de aardige dame alle tests doen die nodig zijn. Uit de bloedtest kwam dat er niets afwijkend is en dat ik door moet gaan zoals ik het nu doe. We spreken af dat ik over vier weken weer langs kom. We knikken en zodra we het kamertje uit zijn, kunnen we allebei onze ingehouden adem uitblazen.

Als we weer thuis zijn, neem ik even de tijd om te ontspannen in de tuin. Ik zit in een kleermakerszit op het gras. Het gras onder mijn vingers voelt goed en de warme zon op mijn rug laat me denken aan de vakantie met Nathan. Onze eerste date, de eerste keer dat we...

"Ah, daar ben je! Alles goed?" Vraagt Nate die naar me toe komt lopen.

"Ja hoor, ik was gewoon aan het genieten van het zonnetje en ik was even aan het denken." Leg ik hem uit. Hij helpt me opstaan en vraagt me waar ik over aan het nadenken was. "Ik was aan het denken over hoe ik van je ben gaan houden," zeg ik hem eerlijk, waardoor hij begint te blozen, "je bent schattig als je bloost."

Nate rolt meteen met zijn ogen en vraagt me of ik plannen heb voor de komende dagen. "Je weet dat ik geen plannen heb." Zeg ik hem ook rookend met mijn ogen.

"Nu wel," zegt hij terwijl hij me mijn paspoort voorhoudt, "we gaan over een uur weg."

"Wat," vraag ik, maar hij loopt al weer naar binnen, "ben je serieus? Waar gaan we heen?"

Nathan heeft een ondeugende glimlach op zijn lippen en loopt door de Franse deuren ons huis binnen. Ik kan maar beter mijn tas gaan inpakken dan... Met enthousiasme en nieuwsgierigheid ren ik naar boven en begin ik mijn tas in te pakken, maar het is lastig aangezien ik niet weet voor wat voor klimaat ik inpak. Dat had hij op zijn minst kunnen zeggen... Ik heb maar een aantal warme en een aantal koele kledingstukken meegenomen, want Nate gaat het me toch niet zeggen.

Zodra ik denk dat ik alles heb ingepakt wat ik nodig heb, rits ik mijn koffer dicht en rol mijn koffer de slaapkamer uit. Nathan stond al buiten de deur te wachten totdat ik klaar was zodat hij mijn koffer kon gaan dragen.

"Klaar voor?"

"Ik hoop het."

"Mooi, laten we gaan." Zegt hij me als hij mijn koffer met gemak optilt en naar beneden draagt. Waar gaan we in godsnaam heen...