My Boss, My Boyfriend [PART 2]

• 208 •

Ik heb nog lekker een half uurtje in bed gelegen en heb een aflevering van een serie op Netflix gekeken. Ik hou echt van Riverdale, maar die musical-afleveringen vind ik wat minder. Ik besluit daarom on de aflevering eerder te stoppen en ga lekker in bad. Ik trek een schattig blauwe blouse met witte bloemetjes aan en smeer wat make-up op mijn gezicht.

Daarna maak ik een ontbijtje voor mezelf. Ik wou een boterham met ei maken, maar alleen de geur van de eieren maakt me al misselijk. Ik loop richting de woonkamer om daar even op de bank te gaan liggen, maar word afgeleid als de voordeur open gaat. Nathan komt binnen en zijn lip is kapot gebarsten, alsof er een snee in zit. What the fuck?!

Ik vergeet mijn misselijkheid compleet en ren op hem af. "Oh mijn god, Nate, wat is er gebeurd?" Vraag ik terwijl ik mijn handen op zijn wangen leg en zijn gezicht goed bekijk.

"Ik ben in orde, baby." Zegt hij me. Meteen zeg ik dat hij absoluut niet 'in orde' is en zeg ik dat hij helemaal bont en blauw is.

"Ja, alleen maar omdat die lafaard te bang is om op een normale manier met mij te vechten," zegt hij me net gefronste wenkbrauwen, "Sawyer heeft gewacht op deze kans."

"Dus ze hebben je aanbod niet aangenomen?" Vraag ik hem fluisterend. Hij zegt dat ze er over nadenken, maar dat ze het niet erg goed opnamen.

"Wat hebben ze gedaan, Nate," vraag ik zachtjes terwijl ik met mijn duim zijn onderlip aanraak om te kijken hoe diep de snee is, "hoe voel je je?"

"Ik kreeg alleen een paar klappen in mijn ribben en mijn gezicht, niets aan de hand. Ik moet wel weer gaan, want ik heb een afspraak met mijn nieuwe advocaat. Ik wou me hier een beetje opfrissen voordat ik daarheen zou gaan," zegt hij me, "je ziet er goed uit trouwens. Die blouse staat je mooi."

Ik begin te blozen, maar plots overvalt een golf aan misselijkheid me weer en ik voel me duizelig. Nate merkt het op en vraagt of alles goed gaat. Het is wel heel suf dat ik degene ben die zich zo belabberd voelt, terwijl Nathan in elkaar geslagen is. "Niets aan de hand, ik ben gewoon nog steeds zo misselijk." Leg ik uit.

"Nog steeds," vraagt hij iets wat geschrokken, "na mijn afspraken van vanmiddag ga ik met je mee naar de dokter. Probeer wat te rusten, oké." Ik zeg hem dat hij zich geen zorgen hoeft te maken en dat ik me wel red.

"Kom hier, idioot." Zegt hij me lachend. Nathan lift mijn gezicht op en drukt voorzichtig zijn lippen op die van mij. Ik voel zijn spieren zich vertrekken als ik met mijn lippen tegen zijn wond aan kom. Snel haal ik mijn lippen van die van hem en zeg dat ik hem geen pijn wil doen.

Hij stelt voor dat ik nog even in bed ga liggen, totdat hij weer thuis is. Ik stem erin mee en eenmaal in bed kan ik niet eens slapen. Mijn maag leek rondjes te draaien in mijn buik en dan heb ik het nog niet eens over mijn hoofd gehad... Mijn hele wereld draait in het rond, alsof ik in een achtbaan zit dit constant over de kop gaat. Wat gebeurt er toch met me?

Plotseling begint er water in mijn mond te lopen en wordt ik overspoeld door een vreselijk gevoel. Ik ren snel naar het toilet. Ik haalde het nog maar net voordat ik mijn gehele maaginhoud uitspuugde. Daarna ga ik weer terug naar de slaapkamer en kruip ik wanhopig weer terug onder het dekbed.

Uit het nachtkastje wil ik een pepermuntje pakken, maar in plaats daarvan zie ik iets anders liggen... Iets waardoor mijn hart stil lijkt te staan. Mijn pil...

Ik pak de kleine strip met trillende handen op en zie alle gelige pilletjes er nog in zitten... Als ik naar de datum kijk, schrik ik me kapot. Zes fucking weken geleden?

Rustig, Mila... Je hebt geen seks gehad voor... Ik denk terug aan de laatste keer dat Nathan en ik seks gehad hebben en plots kan ik niet meer nadenken. De herinnering aan de dag dat ik Nathan verraste met mijn lingeriesetje komt weer terug naar boven, maar het is geen goede herinnering...

Deze herinnering kan voor dit verschrikkelijk enge moment in mijn leven gezorgd hebben. Zonder na te denken, trek ik mijn schoenen aan om een zwangerschapstest te gaan halen bij de Kruidvat.

Ik heb een test gehaald. Ik betaalde met een briefje van tien en ik heb niet eens gewacht op mijn wisselgeld. Dat boeide me niet, alleen het antwoord van die test was belangrijk voor mij op dat moment.

Thuis doe ik wat de handleiding zegt. Er zijn twee minuten voorbij sinds ik de test heb gedaan. De test ligt op de wasbak en dus loop ik erheen om te kijken of het al bekend is. Ik neem het, mogelijk levens-veranderende stokje, in mijn zwetende handen. Mijn ogen zijn bijna dichtgeknepen, te bang om te lezen wat het antwoord is.

Ik dwing mezelf om mijn ogen te openen en het antwoord te lezen... oké, daar gaan we...