My Boss, My Boyfriend [PART 2]

• 295 •

"Twee dagen."

"Dan maken we er de beste twee dagen van." Zeg ik hem met een glimlach. Hij heeft gelijk, we moeten er het beste van gaan maken. "Ik hou zo fucking veel van je," zegt hij met een tevreden glimlach, "je ziet er trouwens erg goed uit vandaag."

"Niet zo knap als jij, meneer Koster," zeg ik met een grijns, "en ik hou ook enorm veel van jou."

Hij begint te glimlach, maar die glimlach verdwijnt weer zodra hij me recht in mijn ogen aankijkt. "Mila heb je er ook spijt van gehad," vraagt hij me plots, "je weet wel... dat je mij hebt ontmoet?"

"Is dit een grapje," vraag ik hem met opgeheven wenkbrauwen, "natuurlijk heb ik daar geen spijt van. Je bent het beste wat me ooit is overkomen. En ik weet dat je me niet zal geloven, maar ik meen het. En natuurlijk was ontvoerd worden niet echt bepaald... ideaal. Maar ik word liever nog miljoenen keren ontvoerd dan dat ik jou niet had ontmoet. Onze dochter zal opgroeien met het idee van hoe geweldig haar vader is."

Nathan drukt zijn lippen gretig op die van mij. Zijn hand draait hij kundig in mijn haar terwijl zijn lippen tegen die van mij komen. Zijn tong vraagt om toegang en ik open mijn lippen, waardoor ik onze tongen de ruimte geef om te dansen op een lieve en verleidelijke manier. Hij smaakt geweldig, naar mint en lust. Hij bijt zachtjes in mijn onderlip en gromt op een verleidelijke manier. Het is een tijdje geleden dat hij me zo heeft gezoend. Hij was duidelijk in een opwinding en laat me daardoor merken dat dit het enige was waar hij op dit moment aan dacht. Onze lichamen moesten gewoon één worden...

Ik maakt een pad met mijn vingers vanaf zijn haar tot aan zijn schouders, in een poging om zijn jasje uit te trekken. Hij helpt me en trekt zijn jasje zelf uit. "Ik realiseerde me niet dat je me zo veel had gemist." Zegt hij me met een grapje.

"Waarom neem je me niet mee naar boven? Dan laat ik je zien hoeveel ik je gemist heb."

"Hoe graag ik dat ook zou willen, ik wil je eerst wat laten zien." Zegt hij me. Ik kijk toe hoe Nathan naar de speaker loopt. Hij sluit zijn telefoon aan, zet een muziekje op en schenkt me een knipoogje. Een klassiek liedje vult de stille woonkamer. Het liedje is lief en het maakt me blij.

"Dans met me," zegt hij me terwijl hij zijn hand uitsteekt, "een laatste keer..."

De laatste woorden die hij hardop zegt, raken me recht in mijn hart. Ik zie de pijn in zijn ogen... Ik moet me focussen op hier en nu, zoals Nate me gezegd heeft.

"Kom hier." Zegt hij me met een glimlach. Ik leg mijn handen om zijn nek en we bewegen langzaam mee op de muziek. Zijn handen liggen op mijn onderrug, waardoor hij me begeleidt. Het voelt perfect.

"Jij, mevrouw de Bruijn, bent de mooiste vrouw die ik ken en ik kan niet wachten om jou mijn vrouw te noemen." Zegt hij me terwijl zijn ogen op mijn gezicht gericht zijn.

"Ik was eigenlijk over de bruiloft aan het nadenken," zeg ik hem zachtjes, "laten we de datum veranderen."

"Goed plan," zegt hij me met een glimlach, "als ik onschuldig wordt gepleit wil ik graag eerder met je trouwen. Zullen we dan kijken of er over twee maanden al een datum is?"

"Wat dacht je van morgen?" Stel ik voor.