My Boss, My Boyfriend [PART 2]

• 304 •

Mijn hart klopt zo hard dat hij bijna uit mijn borst komt. Ik ga zitten op de stoel vlak achter de stoel die voor Nathan is bedoeld. Nathan zit al en schenkt me een geruststellende glimlach zodra de rechter de zaak opent.

Nathan lijkt zo onzeker. Hij wis niet langer zelfverzekerd en hij ziet er ook niet gelukkig uit. Het sloopt me. Het is verschrikkelijk om hem zo te zien.

Een onbekende vrouw komt naar voren en spreekt tegen de jury. Ze is de aanklager en heet mevrouw van Struiken. "Ik wil graag beginnen met het opnoemen van de zaken waar meneer Koster voor wordt aangeklaagd. Meneer Koster wordt aangeklaagd voor het witwassen van geld, de perversie van justitie en het helpen en daarnaast geheimhouden van een criminele organisatie. Daarnaast moet ik wel zeggen dat meneer Koster samenwerkte met de politie om deze criminele organisatie te beëindigen en dit moet zeker weten worden meegenomen in zijn straf. Meneer Koster heeft met deze criminele organisatie gewerkt sinds hij negentien jaar oud was en ik wil graag meneer Rodrigues oproepen om hem een aantal vragen te stellen."

Het valt me nu pas op dat Dante in een stoel voorin de rechtszaal zit. Hij draagt een oranje pak, zo één waar ik net nog een grapje over maakte...

"Meneer Rodrigues," vervolgt de blonde dame, "Ik zou u graag een aantal vragen willen stellen over meneer Koster. Hoe lang kent u deze jongeman al?"

"Zo'n acht jaar, ik ken hem al sinds zijn negentiende." Antwoordt hij netjes.

"En onder welke omstandigheden was dit?" Vraagt de vrouw vervolgens. "Meneer Koster stal van mij toen hij in mijn bedrijf inbrak," zegt hij met een gemene blik richting Nathan, alsof hij hem wil zeggen dat Nathan zichzelf in de nesten heeft gewerkt, "Hij zocht iets van geld. Waarschijnlijk om zijn dure leefstijl te kunnen betalen, maar ik betrapte hem tijdens de daad."

"Dure leefstijl," merkt de dame op, "wat bedoeld u daarmee."

"Weet ik veel, waarschijnlijk wou hij zijn eigen bedrijfje starten," legt hij simpelweg uit, "hij had een innovatief idee voor een beveiligingsbedrijf en hij wou dit in de wereld brengen."

"Oké, dus u betrapte hem toen hij van u wou stelen en besloot vervolgens om met hem samen te gaan werken?"

"Dat is correct."

"En tijdens die acht jaar dat hij bij u werkte, wist hij dat hij met een criminele organisatie werkte?" Vraagt ze hem bedachtzaam. Dante kijkt Nathan aan en lacht. "Oh dat wist hij, zonder twijfel," zegt hij direct, "hij wist precies waar hij zichzelf in had verwikkeld. Eerlijk gezegd is Nathan Koster net zo schuldig als de rest. Hij is net als zijn biologische vader: een monster."

Er viel een doodse stilte na zijn woorden. Nathan kijkt Dante woedend aan, ik zie het in zijn ogen. Je kn veel tegen Nathan zeggen, maar het ergste wat je hem aan kan doen is hem vergelijken met zijn biologische vader.

"Ik heb verder geen vragen meer, edelachtbare." Zegt de dame en ze gaat weer op haar eigen plek achter het bureau zitten. Nu is het de beurt aan Liam om vragen aan Dante te stellen.

"U zegt dat meneer Koster wist waar hij aan begon," zegt Liam waardoor Rodrigues begint te knikken, "Kunt u mij zeggen of er nog voorwaarden zaten aan die samenwerking tussen hem en de criminele bende? En mag ik u eraan herinneren dat u onder ede staat."

"Nee, er zaten geen voorwaarden aan vast." Zegt hij stug. Liam kaatst terug dat er bewijs is dat het tegendeel bewijst. De jury en de rechter bladeren in hun boek naar pagina drie en daar bekijken ze een email die Dante naar Nathan heeft gestuurd. In die email staan de bedreigingen die Dante doet tegenover Nathan als hij zich niet aan de regels zou houden. "Dus ik vraag u nogmaals, meneer Rodrigues, had de samenwerking met u en uw criminele organisatie voorwaarden?"

"Goed, ik bedreigde hem," geeft Dante toe, "maar ik deed het alleen omdat hij dat verdiende." De aanklaagster springt meteen op uit haar stoel en zegt dat dit helemaal niets bewijst. De rechter vraagt haar om weer te gaan zitten en Liam kijkt trots naar mij, vervolgens zegt hij hardop dat hij geen verdere vragen voor Dante heeft.

Maar nu is het tijd voor Liam om Lauren te ondervragen, want zij werkt al langer dan vijf jaar met Nathan en is het nichtje van Dante. Ik wist eerlijk gezegd niet dat ze als getuigen onder ede ging praten en dus word ik heel eeg zenuwachtig. Ik ben niet zenuwachtig dat ze iets verkeerds zegt, maar eerder voor haar. Het lijkt me verschrikkelijk om daar te moeten zitten, terwijl er twee mensen vragen aan je gaan stellen. Dat moet zenuwslopend voor haar zijn...

"Mevrouw Huisman hoelang kent u meneer Koster al?" Vraagt Liam aan haar. Ze kijkt zelfverzekerd naar Liam en vertelt dan eerlijk dat ze hem al zeven jaar kent en dat ze in 2014 voor hem ging werken. Liam knikt en vraagt haar of zij hem een eerlijke man vindt.

"Zonder twijfel," zegt ze direct zonder enkele twijfel, "meneer Koster is een hele goede baas. Hij is eerlijk, vrijgevig en hij probeert altijd alle problemen op het werk op te lossen. Dat is iets wat ik niet kan zeggen over meneer Rodrigues en Carson."

"Klopt het dat je ooit een relatie hebt gehad met meneer Carson, een werknemer van meneer Rodrigues." Vraagt Liam haar vervolgens.

"Ja, dat is correct." Zegt ze knikkend met haar hoofd.

"En hoelang hadden jullie een relatie?"

"Zo'n elf maanden."

"En hoe hebben meneer Carson en meneer Rodrigues je in deze tijd behandeld?" Vraagt Liam voorzichtig. Ze haalt diep adem en lijkt dan te bedenken wat ze gaat zeggen. Ze kijkt mij recht in mijn ogen aan en kijkt dan teleurgesteld naar de grond.

"In het begin waren ze wel aardig," zegt ze met veel moeite, "maar dat veranderde allemaal toen ik zwanger werd van meneer Carson."