Melanie - Neymar

2.8

nasilsiniz bakalim?

bolum yazmayi oyle cok ozlemisim ki..

yazdiginiz yorumlari gorunce kosarak bolum yazmaya gidiyorum asgqhqhh

sizi cok seviyorum!

keyifli okumalar.❤️

Küçük çocuk koşarak eve gelmişti,duydukları doğru olamazdı. Minik sevgilisi onu bırakıp gitmezdi.

Kapıyı ardı ardına çaldı fakat açan olmadı. Vazgeçmedi,çalmayı bırakmadı.

Gözyaşları arsından kapıyı artık göremiyordu bile. ''Melanie! Ben geldim! Nerdesin?''

bütün mahalle bu küçük çocuğun haykırışlarını izliyordu.

Herkes biliyordu bu küçük çocukla melanie'nin arasındaki bağı.

''Neymar,onu gördüm. Annesi zorla arabaya bindiriyordu dostum. Üzgünüm.''

Yanına gelen çocuğu iterek arka bahçeye koştu neymar.

Eline aldığı taşı melanie'nin camına attı. Belki her sabah olduğu gibi uykulu gözlerle açardı camı minik kız.

Belki tekrar koşarak inerdi,beraber çıkolata yerlerdi.

Maç oynarlardı,göle girerlerdi beraber.

Fakat melanie ne o cama çıktı,ne de beraber bir kez daha maç yaptılar.

  —————————————————————-

Genç adam arkadaşlarından kurtularak arabasına bindi ve gaza basabileceği kadar bastı.

Eve öyle hızlı gelmişti ki,bir an kendisi bile inanamamıştı.

Arabadan indi ve koşarak eve geldi. Kapıyı çalmadı bu sefer.

Anahtarını titreyen elleriyle cebinden çıkardı ve kapıyı açtı. ''Melanie!'' koşarak yukarıya bir kere bile beraber yatmadıkları yatak odasına çıktı.

Gördükleri karşısında dik duramadı genç adam.

Yalpalayarak merdivenlerden indi. ''melanie..'' artık fısıldayabiliyordu sadece.

Birlikte bir kez bile oturamadıkları,beraber maç izleyemedikleri,bir kelime bile edemedikleri salona girdi genç adam.

Masada yüzüğü gördüğünde bir kez daha çöktüğünü hissetti.

Gözleri dolmuştu kutuyu eline aldığında. İsimlerini kazıdıkları yerde gezdirdi parmaklarını genç adam.

Bunu hissetmesi bile o an ölmeyi dilemesine yeterdi.

kutuyu açamadı genç adam.

Fakat bu sefer pes etmeyeceğini biliyordu,

bu sefer aşkına sahip çıkacaktı.

———

yukarıda gördüğünüz çıtıra fena aşığım.