Our baby 👪 | Taekook

İyiydik böyle

"Seokjin, kurbanın olayım saçmalama ne çocuğu ne bebeği ? Biz böyle iyiyiz. Her gün parti her gün eğlence yapma gözünü seveyim."

"Lan evlat edinmenin nesi kötü gerizekalı ? Baba olacağız işte ne güzel."

"Hayır ya hayır ben kendimi hazır hissetmiyorum."

"Sanki doğum yapacak aq triplere bak."

"Keşke yapsaydım en azından 9 ay gibi bir zamanım olurdu."

"Abartma joon."

"Ulan ne abartmasi dün bebek istiyorum dedin bugün almaya gidiyoruz !"

Seokjin oflayip direksiyona vurdu kafasını.

"Üç yıldır evliyiz, bütün komşularımızın çocukları var, ne zaman görsem içim gidiyor kıskanıyorum. Yeter ulan bende istiyorum !"

"İyi."dedi Namjoon, çiçek pozisyonuna geçerek.
"Bildiğin şeyi yap."

Anlıyordu aslında seokjini. Komşularının çocukları taehyung ve jimini ailesi ile gördükçe kendini eksik hissediyordu bunu biliyordu. Ona hak da veriyordu. Ama yine de kendisine sormadan tek başına karar vermiş hatta yetimhane ile konuşmuş ve hatta hatta eve almak istediği çocuk bile belliydi. Düşündükçe çıldırıyordu esmer oğlan.

"Annesi ve babası vefat ettiğinde onu yurda teslim eden bendim joon."

Ve evet, seokjin bir polisti.

"O gün bir şeyler oldu içimde. Öyle savunmasız ve ürkek duruyordu ki o yetimhane bile güvenli değildi onun için. Bütün çocuklar ondan büyüktü hiç yaşıtı yoktu. Yapayalnız kaldı anlayacağın."

Namjoon içinin sizladığını hissetti. Kahretsin neden duygusal bir adli tıp uzmanı olmak zorundaydı ki !

"Küçük ve anlayamıyor henüz ailesini kaybettiğini. Beni görünce seni annem mi gönderdi deyip soruyor. Yapamadım Namjoon, daha fazla dayanamadım. Özür dilerim yine de sana sormadan böyle bir karar vermemeliydim."

Kemeri çözüp eşine uzandı ve saçlarına bir öpücük kondurdu. Ardından avucunun içini öptü.

"Sen dünyanın en iyisi insanısın seokjin. Ve bende dünyanın en akıllı adamıyım."

"Ne alaka ?"

"Seninle evlendim."

"Gerizekalı."

***

Oldukça lüks, büyük ve ihtişamlıydı geldikleri yetimhane.

"Nasıl oluyorda o çocuk burada yalnız hissediyor ulan, beni getirip koysan sesim çıkmaz."

"Seni bıraksam buraya mi bırakırım salak, ananın evi yeter de artar."

"Şakası bile korkunç."

"Hadi girelim artık."

Otomatik açılan kapı iki yana ayrılarak geçmeleri için yol verdi. Hemen sol tarafta müdür tabelası olan odaya girdiler. Onları gören kadın büyük bir coşkuyla ayağa kalkıp seokjinle el sıkıştı.

"Hoşgeldiniz bay Seokjin ve bay.."

"Namjoon."deyip elini uzattı kadına.

"Memnun oldum efendim."

Baş sallamakla yetindi. Sarı saçları ve kırmızı rujuyla hiç buraya ait durmuyordu ve Namjoon bunu sevmedi. Bir kere bu kadın, kendine bakmaktan çocuklarla ilgilenemezdi.

"İstediğim belgeleri getirdiniz öyle değil mi ?"

"Elbette."dedi seokjin ve dosyayı uzattı.