Our baby 👪 | Taekook

yüzleşme

Taehyung ve jungkook çocuktu.

Taehyung hata yapar jungkook affederdi.

Büyükler bunu gülerek izlerdi.

Jungkook'a göre hiç bitmeyecek olan bu dostluk, taehyung'a göre sahip olduğu en güzel şeydi.

Seneler birbirini kovaladı, büyüdüler.

Taehyung yine hata yaptı ama jungkook bu kez affetmedi.

"Hyung oğluna bir şey söylesene !"diyen çocuğa,
"İkinizin arasında lütfen beni karıştırma."cümlesi bu sefer kurulmadı.

Jungkook gitti, Taehyung kaldı.

Taehyung kimsesiz kaldı.

Jungkook hiç var olmamış gibi yaşamaya devam et dediler.

Hata yapmaktan korkan bir adam oldu zira artık affedeni yoktu.

Kendini affettirmesine de izin verilmedi.

Onun gitmesine sebep olduğun kadar pişman ol dediler.

Taehyung zaten pişmandı lakin bunu söyleyecek birini bulamadı.

Göz ardı edildiğini anladığında hiç olmadığı kadar acıdı canı.

Pes etti.

Her zamankinden daha az konuştuğunu ya da daha az güldüğünü kimse fark etmedi.

Zaman biraz daha aktı.

Giden geri geldi fakat hiçbir şey aynı değildi.

Jungkook taehyung'a aşıktı fakat Taehyung onu göremeyecek kadar karanlıktaydı.

Güneşli bir günde gölgenin düştüğü tek kişiydi ve her gün biraz daha soğuyordu hava.

Kurtulmak için çabalıyor, Jungkook'un elini tutmak istiyordu çünkü Taehyung için jungkook hala sahip olduğu en güzel şeydi.

Jungkook ise uzatmadı elini, onun yerine çıkarıp kalbini verdi.

Fakat bu taehyung'u kurtarmaya yetmedi.

İliklerine kadar işleyen soğuk bedenini ele geçirdi ve Taehyung umut etmekten vazgeçti.

Yeniden güneşli günlere döneceğine olan inancını kaybetti.

Fakat jungkook...

Ona yeniden umut olacağına dair yeminler etti.

Güneşin eksikliğini hissettirmeyeceğine söz verdi.

Onu sardı sarmaladı ve iyileştirdi.

Babası geldi sonra, elini uzattı oğluna.

Fakat bunun için çok geçti.