Our baby 👪 | Taekook

Benimle uyuy muşun ?

"Ee aldık getirdik eve kim bakacak peki buna ?"

Seokjin kocasının sorusunu duymazdan gelmiş, henüz eve yeni getirdiği jungkooku yatırıyordu yatağa.

"İkimizde çalışıyoruz, bazen aynı anda mesaiye kalıyoruz peki bu çocuk ne olacak ?"

Kolundan tutup odadan çıkardı ve kapıyı kapattı usulca, uyanabilirdi tavşanları.

Namjoon bu şeylerden hiç anlamıyordu doğrusu !

"Ben hoseok ile konuştum evde olmadığımız zamanlarda o bakacak. Hem taehyung da orada bence iyi oldu."

"O eve verir miyim lan ben çocuğumu ? Taehyung gibi bir fırlamayla aynı evde kalamaz."

Seokjin, jungkooku sahiplendiğine sevinse mi yoksa işleri zora soktuğuna sinirlense mi bilemedi.

"Neyi varmış taehyung un ?"

"Neyi yok desen daha doğru olmaz mı ? İki günde bir, bir taraflarını kırıyor ya onunda kırılırsa ?"

"Endişeleniyor musun ?"

"Tabii ki seokjin ! Öyle bir durumda izin almam gerekir ve benim yıllık iznim tatildeyken bitmişti."

"Pes diyorum sana."

Gideceği vakit kolundan tutup sarıldı sevdiceğine.

"Şakaydı."

Seokjin ise pek de yumuşak olmayan bir yumruk attı kocasının omzuna.

"Biliyorum ama yine de sinirlendim."

Birlikte mutfağa geçip kahve yaptılar kendilerine. Namjoon sade seokjin ise sütlü içerdi hep ve namjoon sütün kokusunu aldığı an söylenirdi şimdi olduğu gibi.

"Sütten nefret ediyorum."

Gülümsedi seokjin.

"Sakın bunu jungkookun yanında söyleme."

"Niye ?"

"Sana özenip bende sevmiyorum diyebilir."

"O çocuk bana aptal muamelesi yaptı farkındasın değil mi ?"

İçinde tutamayıp koca bir kahkaha patlattı seokjin.

"Çok komikti."

"El kadar çocuk kocanla dalga geçiyor ve sen gülüyorsun öyle mi ? Annene şikayet edeceğim seni !"

"Hayır ! Ben seni savundum !"

"Hayır savunmadin !"

"Savundum !"

"Çıkar göster !"

Bir iki saniye sessizliğin ardından ikisi de kahkahalarla gülmeye başladı. Olay hem saçma hem komikti ve ne ara buraya gelinmişti ?

O an evin bir odasında yatan çocuklarını unutup hunharca güldü genç çift. Her ne kadar artık baba olmuş olsalarda onlar sadece üç yıllık evliydi. Üç yıldır öyle güzel sevmislerdi ki birbirlerini alışmışlardı bir noktadan sonra dünyada sadece birbirlerini görmeye. Namjoon seokjinden başkasını görmüyordu, Seokjin ise yalnızca eşi için nefes alıyordu. Puzzle gibi birbirini tamamlıyordu iki genç adam. Jungkook ise bu puzzle'ın en değerli parçası olacaktı.

Namjoon elindeki kahveyi masaya bırakıp eşine uzandı ve alnından öptü usulca.

"Sen hep böyle güleceksen ben aptal olmaya razıyım."

Cıkladı seokjin.

"Ben zeki erkek severim unuttun mu ?"

"Doğru."deyip havalı bir bakış attı esmer oğlan.
"Seni yüksek IQ'm ile tavlamıştım değil mi ?"