Dina's life

Chapter 34.

De rest van de dag verliep zoals gewoonlijk. We hadden nu grote pauze, die duurde een half uur. Ik liep naar de aula met Oussama. Hij wou meelopen en ik ga geen nee zeggen om zoiets kleins. Toen ik naar me vriendinnen toe wou lopen merkte ik dat iedereen mij en Oussama aankeek. Waarom? Zo bijzonder is het toch ook niet. Ik loop niet naast Michael Jackson ofzoiets. Ach ja i don't care. Ik liep door naar mn vriendinnen en ze keken me allemaal aan zonder iets te zeggen. Ik zag iets in hun ogen maar kon het niet omschrijven. Ik keek naar Romaissa en ze keek me met een spijtig gezicht aan.

Ik besloot om iets te zeggen en vroeg wat er aan de hand was. "Uhm ik laat het wel even zien" zei Romaissa, waarna ze een foto liet zien. Het was een  app-gesprek tussen mij en Yassin. Het was echter niet zomaar een app gesprek. Het was het gesprek waarin ik zei wat er die ene dag was gebeurd. Ugh wie the fuck heeft dit gepubliceerd. Ik keek Yassin aan die mij aankeek met een spijtig gezicht. Ik frons mijn wenkbrauwen en loop naar buiten. Ik hoef hier echt niet meer te zijn. Hij heeft dit sowieso verspreidt omdat ik niet met hem wil praten. Ik vind dit echt niet kunnen maar laat nooit iemand zien waar je mee zit. Ik ga doen alsof het me niks boeit en doen alsof het nooit is gebeurd. Tfoe.

Ik reed naar de supermarkt met mijn scooter en haalde een eten. You know MOB (mekla over boys - mekla=eten) ik rekende af en toen ik alles in een zak aan het stoppen was liep er iemand vol tegen me aan. Ik was zo boos dat ik eigenlijk heel hard wou schreeuwen naar die persoon maar ik hield me in en deed alsof er niks aan de hand was. Ik ging verder met inpakken. "Sorry, ik heb haast en keek niet voor me. Nogmaals sorry" hoorde ik achter mij. Ik keek achterom en glimlachte naar de jongen. Ik zag dat hij schrok toen ik hem aankeek. Ben ik zo lelijk? Lol i don't care.

"Ik weet dat ik niet de mooiste ben maar je hoeft me echt niet zo aan te kijken en ik denk dat jij ergens moet zijn" zei ik wijzend naar de roos en chocola in zijn handen. "Damn uhm ja klopt i fucked up" zei hij met een moeilijk gezicht. "Hulp nodig?" Vroeg ik puur omdat ik iets goeds wil doen in me leven. Misschien krijg ik dan niet het gevoel dat ik een of andere mislukkeling ben. "Als je zou willen helpen zou dat heel fijn zijn" antwoordde hij op mijn vraag. "Let's go" zei ik en pakte mijn boodschappentas op.

Perspectief Yassir;
Ik had bij een vriend geslapen of anders gezegd ik ben in slaap gevallen en ben vergeten om mijn moeder iets te zeggen. Ik trok mijn shirt aan en mijn badslippers en liep naar mijn auto. Ik heb ruzie met mijn vriendin omdat ik naar de lounge ging. Ze vindt dat niet kunnen en ik geef haar gelijk maar soms moet je gewoon niet zoveel overdrijven ik bedoel maar ik deed daar niks ergs. Het feit dat zij mij niet vertrouwt zegt toch meer over het vertrouwen vanuit haar kant? Mohim ik ga gewoon sorry zeggen want er hadden ook andere dingen kunnen gebeuren.

Ik app haar even dat ik onderweg ben en ga eerst even langs de winkel. Ik ga bloemen en chocola halen aangezien ze van chocola houdt net zoals de meeste meisjes. Over die bloemen gesproken weet ik niet waar dat goed voor is maar ze vindt ze waarschijnlijk wel leuk.

Ik reken af bij de kassa en loop snel door. Ik app mijn vriend waar ik geslapen had dat ik laat in de avond weer terug kom. Ik bots tegen een gedaante aan en zodra ik opkijk zie ik een meisje staan. Ze kijkt me echter niet aan, ze gaat gewoon verder met het inpakken van haar spullen. Moet ik gewoon doorlopen en niks zeggen of mijn excuses aanbieden? Ik zeg wel gewoon even sorry.

"Sorry, ik heb haast en keek niet voor me, nogmaals sorry" zei ik. Ze keek me aan met een glimlach en zei dat het niet erg was. Terwijl zij me aankeek was ik haar schoonheid in me hersens aan het bewonderen. Wauw gewoon. Hoe kan iemand zo mooi zijn? Daaaaammnnn. Maar ik heb al een vriendin en toevallig genoeg moet ik haar mijn excuses aanbieden.

(Ik schrijf weer verder vanuit het punt dat ze de winkel verlaten.)

Wat vinden jullie ervan???