Dina's life

Chapter 53.

Ik hoorde stemmen en werd wakker. Het waren Zaka en die jongen die naast mij zat. "Hehe eindelijk yeh slaapkop" zei Zaka. "Laat me met rust" zei ik en sloot mijn ogen weer. "Dina sta is op jonge we gaan zometeen landen" "huh hoelang heb ik geslapen" "bijna de hele reis hmara"

Ik ging recht zitten want ik leunde blijkbaar tegen die jongen zijn schouder. Tazz Zaka heeft me niet eens weggetrokken ofzo. "Aangenaam kennis te maken Dina" zei die jongen en stak zijn hand uit. "Hoi" zei ik moe en gaf hem een hand.

Ik ga niet eens vragen hoe hij heet zometeen denkt hij nog dat ik hem leuk vind en dat is absoluut niet zo.

Ik pakte mijn telefoon en maakte een paar snaps. Zaka en die jongen naast mij waren nog steeds in gesprek. Ik speelde een spelletje op mijn telefoon toen ik de piloot hoorde praten.

"Gordels om we gaan zometeen landen " zei hij in het Engels. Oke dan. Ik deed mijn gordel om en pakte die handleuningen snel vast.

~ na de landing ~

We stapten uit het vliegtuig en liepen de AirPort binnen. We lieten onze paspoorten zien etc. Even later pakte we de koffers. We liepen door en zagen mijn tante en mijn oom daar al klaar staan. Ik heb ze echt gemist. Ze woonden eerst in Nederland maar zijn toen hierheen verhuisd omdat mijn oom hier een bedrijf had geopend en het gemakkelijker was voor hem om hier te wonen.

We liepen naar ze toe en ze groette ons uitbundig. We liepen naar de auto dropte de koffers daarin en reden naar hun huis. We hebben het nog nooit gezien maar mijn broertje zei dat het een groot huis was. Hij is al een keer gegaan met mijn ouders.

"We zijn er bijna" zei mijn tante en vroeg ons verder naar onze levens. Ze praatte gewoon Nederlands want dat kan ze nog. Ik pakte mijn telefoon erbij en appte mijn moeder dat we waren aangekomen in Dubai en dat we bijna bij het huis waren aangekomen. Toen ik zag dat we stil stonden keek ik uit het raam. We stonden geparkeerd op een grote veranda.

"Zijn we er?" Vroeg Zaka. "Jaa welkom in ons huis" zei mijn tante. Wtf dit is geen huis? Dit is een villa. Letterlijk.

We stapten uit en ik liep naar de achterbak om mijn koffer te maken. "Laat die er maar in liggen de kinderen pakken die straks wel. Jullie moeten uitrusten kom" zei mijn oom. Oke dan hoef ik lekker niks op te tillen. Yehesss.

We liepen naar binnen. Zaka en ik konden niet wachten tot we een rondleiding kregen door de villa. Het is zo groot, abnormaal gewoon. We liepen snel achter mijn oom en tante aan en zagen dat ze hun schoenen uittrokken. Dan gaan wij dat ook is ff doen. Ik trok mijn schoenen uit en schoof ze zachtjes met mijn voet tegen de muur aan. We liepen door naar binnen en kwamen in de woonkamer terecht. Ik zag nog niemand.

Besef dat ik mijn neefjes en nichtjes (de kinderen van mijn oom en tante) al een paar jaar niet heb gezien omdat zij nooit meekwamen ofzo. Ik vraag me wel af hoe ze er nu uit zien. De oudste zoon is nu 24 ofzo en wij zagen hem toen hij 10 jaar was ofzo.