Dina's life

Chapter 64.

Perspectief; Dina

De vakantie in Dubai was heeeeel leuk. We hebben er echt van genoten. Ik ga mijn 'neven' en 'nichten' uiteraard missen. Laten we niet beginnen over mijn oom en tante. Wat een schatjes zijn het. Ze waren zo lief voor ons en hebben ons zo goed opgenomen. Ik ga ze wel echt missen. Ik mis ze nu al en ben nog geen 6 uurtjes weg.

Ik en Zaka wachten op onze koffers. Het duurt echt heel lang maar dat maakt niks uit. Als we na zo'n 5 minuten onze koffers langs zien komen op de band pakken we ze ervan af. We lopen door en laten onze paspoorten checken etc.

Als we uiteindelijk bij het begin, daarmee bedoel ik de ingang, van Schiphol zijn lopen we of nou ja je kunt het gemakkelijk rennen noemen, naar de Mc Donald's. Ik Dubai was alles halal maar hier is dat natuurlijk niet zo. We namen allebei een filet o fish menu. Na een paar minuten wachten zagen we onze nummers op het bord staan. Eindelijk eten.

We pakten de dienbladen en liepen naar het tafeltje buiten. We namen plaats en begonnen gulzig te eten. Wat hou ik toch van de Mc Donald's!

Toen we ons eten op hadden en we een ijsje hadden besteld die we aan het eten waren zagen we onze ouders het vliegveld binnenlopen. Ik legde mijn ijsje gelijk neer en rende als een hyena naar mijn ouders toe. Ik heb ze zo erg gemist en ik besefte het me niet eens tot nu. Ik knuffelde ze volgens mij bijna plat. Dankzij Zaka leven ze nog. Hij trok me namelijk van ze af met de woorden: "ga is weg dikzak ik heb ze ook gemist hoor" ik moest wel van hem lachen. Ik liep weer terug naar onze koffers en mijn ijsje.

Ik at mijn ijsje snel op en toen ik klaar was pakte ik mijn 2 koffers en 1 tas en liep naar mijn ouders toe. Mijn vader nam een koffer en de tas over. Hij liep alvast richting de auto. Ik nam een tas aan van Zaka om hem ook een beetje te helpen. We de auto aangekomen stapte ik gelijk in. Ik kan niet wachten om mijn broertjes en zusjes weer te zien. Mijn zus is in het buitenland wel jammer maar in sha allah zie ik haar nog. Mijn broer is aan het werk en zie ik straks pas. Het was 12 uur in de middag. Ik heb in de avond met Romaissa afgesproken. Nu ik daaraan denk, Yassin? Die heb ik sinds zijn aparte en spontane berichtje niet meer gesproken. Uhm ja misschien is hij thuis en kan ik hem spreken als ik toch Romaissa ga zien maar anders vind ik het heel jammer dat hij het zo heeft beëindigd. Ik had eerlijk gezegd wel verwacht dat hij zich wat volwassener zou gedragen maar je weet wat ze zeggen, "niet alles is wat het lijkt".