Dina's life

Chapter 67.

Perspectief; Mo

Over 5 uur vertrekken we naar het pand van bys. Alles ligt klaar. Wapens en auto's staan allemaal klaar en de mannen zijn ook allemaal klaar om onze baas terug te krijgen. Nu maar hopen dat hij zich in een goede staat verkeerd. Hij moet terug naar zijn vriendin. Vrouwen zijn er op de een of andere manier altijd zeker van dat de man door hun weg is gegaan. Yassin had in dit geval geen keus maar als we hem terug hebben wat 100% zeker gaat gebeuren, kan hij weer naar zijn vriendin.

"Doe allemaal je bescherming om" riep ik naar iedereen. Ik kan echt geen mensen verliezen vandaag. We moeten Yassin daaruit halen en ervoor zorgen dat wij er ook heel uit komen. Toen we het plan voor de derde keer hadden besproken waren we wel klaar om te vertrekken. We stonden allemaal op en liepen naar de auto's. Iedereen had hun wapens al klaar liggen. We reden naar het pand in Utrecht. Daar aangekomen parkeerden we de auto's net iets buiten het pand. Toen we uitstapten liepen de 2 kechs die de baas moesten afleiden naar binnen. Zo krijgen wij meer tijd om naar binnen te kunnen sluipen. Ik en 3 andere mannen liepen via de tuin naar binnen. Er was daar niemand en gek genoeg was de beveiliging niet aanwezig. Nou net goed voor ons dacht ik.

We liepen naar binnen en liepen sluipend naar de trap. We wisten in welke kamer Yassin zich bevond. Ik liep daarheen en trapte de deur open. Mijn handen moeten namelijk mijn wapen vasthouden. Binnen zag ik Yassin aan een stoel vastgebonden zitten. Hij had allemaal wonden op zijn lichaam en zijn gezicht zag er ook niet goed uit. Ik liep snel naar hem toe en probeerde hem wakker te krijgen. Hij was buiten bewustzijn. Ik maakte de touwen waarmee ze hem vast hadden gebonden los en legde zijn arm om mijn schouder heen waarna ik hem optilde. Ik deed mijn mannen teken dat ze met mij mee moesten lopen en dat deden ze. Toen ik net de trap af wou lopen hoorde ik iemand praten.

"Zozo waar denk jij mee bezig te zijn?" Het was een bys man. Tfoe. "Raki 3arfa fi kayn" (jij weet het) "la ena ma n' 3raf" (nee ik weet het niet) zei hij. "Ghir skoet ou saffi" (gewoon stil zijn en klaar). "Leg hem neer" zei hij toen. "Nee en het is je geraden om weg te lopen en te doen alsof je mij niet hebt gezien." "En als ik precies het tegenovergestelde doe" "je zilt de gevolgen zelf meemaken." "Ik ben een nieuwsgierig type" "hmm net goed voor mijn wapen dan" zei ik en schoot hem in zijn been.

Wat dacht 'ie nou dat ik zou doen. Hij zoekt het dan kan hij het krijgen ook. "Aaaah" schreeuwde hij nog van de pijn. "Hahahahaha ik zei toch loop weg" "ja dat kan nu niet meer" zei hij toen. "Ja daarom moet je nooit wachten op je tweede kans. Je had je eerste kans moeten pakken vriend" "flikker val dood" "hahahhaa sta op" zei ik en lachte kei hard. Een van mijn mannen wees naar zijn horloge. Oja dat is nog waar ook we moeten maken dat we wegkomen voordat hier nog een bloedbad gaat plaatsvinden. Ik hield Yassin weer vast en liep naar beneden. Er waren beveiligers. Mijn mannen regelde dat terwijl ik met Yassin naar buiten liep. Bij het busje aangekomen legde ik hem daarin. Ik probeerde hem nog wakker te maken wat niet lukte. Ik belde onze dokter en zei dat ze snel moest komen. Ik kon niet wachten op haar. Niet alleen omdat mijn vriend zijn leven ervan af hing maar ook omdat deze dame te mooi voor woorden was. Ze zei me dat ze er zo snel mogelijk aankwam. Yes!

Ik riep mijn mannen terug en zei ze dat we terug moesten. Ze kwamen het pand uit gelopen en stapten in de auto. We reden naar ons pand in Amsterdam en daar zag ik dat de dokter al aan het wachten was. Ik tilde Yassin op naar binnen en plaatste hem op zijn bed. Wassima kwam de kamer ingelopen en keek naar zijn hartslag. Ze knikte naar mij en deed nog wat dingetjes bij Yassin waar ik geen verstand van heb maar goed. Ze zei me dat hij moest uit rusten en dat hij vanzelf wel zou herstellen. Zij zou elke dag langskomen om te kijken hoe het met hem gaat en om alles te checken. Ik gaf haar de sleutels van het pand en liep met haar mee naar beneden. Daar vroeg ik haar of ze nog iets wou drinken maar dat wou ze niet. Ze moest snel weer naar huis want ze moest oppassen. Ik weet eigenlijk helemaal niet veel over Wassima maar wat ik wel weet is dat ze een beeldschone dame is met veel zelfrespect en een heel mooi innerlijk.