Dina's life

Chapter 36.

Perspectief; Yassir

"Oke laten we het op gaan lossen met je vriendin" zei Dina. "goed plan" zei ik. Dina is een heel speciaal meisje. Ik ken haar nu ongeveer een half uurtje en zie gelijk dat ze niet zoals de rest is. Ze is speciaal en daarmee bedoel ik dat ze alleen maar goede eigenschappen heeft. Ik ken haar misschien niet lang genoeg om te weten wat haar slechte eigenschap is maar ik weet nu al dat die ene eigenschap niet al deze goede eigenschappen kan overtreffen.

Ik geef haar het adres van mijn vriendin en we vertrekken daar allebei heen. Shit ik ben vergeten te zeggen dat ze een broer heeft. Stel dat haar broer open maakt. Hoe gaat ze vragen naar mijn vriendin als hij haar niet eens kent. Hij gaat sowieso denken wie is deze onbekende opeens voor mijn deur. Misschien gaat ze hem wel leuk vinden. En daarmee bedoel ik leuk leuk vinden. We kwamen aan ik haar straat en ze liep gelijk naar de deur toe waarna ze aanbelde. De deur werd geopend door.. 3x raden. Haar broer. Ik zag hem even geshockeerd kijken. Geen idee waarom. Haar broer heet trouwens wassim.

(die ene jongen die Dina hielp toen ze naar de gym ging en toen ze niet begreep hoe dat ene ding werkte. Ze had toen Zaka gebeld om te vragen of hij haar kon helpen waarna Zaka zijn vriend belde die toen in de gym was, ik denk dat dit in deel 10/11 gebeurde maar ik weet het niet zeker)

Perspectief; Dina

Ik stapte van mijn scooter af en liep naar de deur. Ik belde aan en de deur werd geopend. Wassim stond voor de deur. Hij keek me eerst geschrokken aan en daarna met een glimlach. "Waar heb ik dit bezoek aan te danken?" Vroeg hij. "Ik kom niet voor jou ik kom voor je zusje" "zijn jullie dan vriendinnen?" "Nee maar ik kom voor haar kan je haar even roepen?" "Dat zou ik graag willen doen maar ze is al heel de tijd in haar kamer en komt er niet uit en de deur zit op slot." "Maak de deur dan open" "de deur kapot maken bedoel je?" "Ja dat ja" "doe jij het maar ik hoef geen boze ouders op mijn hielen" "oke dan" zei ik en liep naar binnen. Ik zag schoenen staan in de gang dus trok ik mijn schoenen uit waarna ik random adidas slippers aantrok die daar in de gang stonden.

"Dat zijn mijn slippers" zei Wassim. "Zie je me boeien?" Vroeg ik aan hem. Hij moest lachen en liep door. Ik zag de trap dus liep ik maar naar boven. Ik liep door de gang en ik zag daar een kamer met een roze sticker op de deur dus ik dacht wel dat het de kamer zou zijn van zijn zusje. Ik klopte maar kreeg geen gehoor. "Hallo? Ben je daar?" "Wie ben jij?" Hoorde ik haar vragen. "Ik ben Dina kan ik even met je praten?" "Ben jij wassim's vriendin?" Vroeg ze toen ze de deur openmaakte. "Ja soort van ja" "aangenaam ik ben Sara" "Dina" zei ik toen ik haar hand schudde.

"Heb je iets nodig of kwam je gewoon langs?" Vroeg ze toen. "Uhm het gaat over Yassir" "ben jij dat meisje?" "Wat? Huh? Nee ik ben dat meisje niet. Ik zag hem in de winkel met cadeaus die blijkbaar voor jou waren maar ik heb hem toen gevraagd wat er aan de hand was en hij wou graag hulp. Ik wou hem helpen omdat laten we zeggen mijn leven nu niet recht op een rijtje staat dus ik dacht laat ik hun saven." "Ahw dat is lief maar ik kan het niet goed met hem maken hij heeft een domme fout gemaakt" "ik weet het ik ben ook boos op het feit dat hij zich niet gewoon aan de belofte heeft gehouden maar hij heeft beloofd het nooit meer te doen. Hij wou zijn kant van het verhaal graag bij jou kwijt maar omdat je hem overal op had geblokkeerd en niet meer uit je kamer kwam wist hij niet wat hij moest doen" "oh uhm ik kan wel met hem gaan praten" "jaaa dat zou heel fijn zijn" zei ik en knuffelde haar. Ik weet niet waarom ik dat deed. Ik denk deels door blijheid maar ook omdat ik het stiekem nodig had.

"Weet je toevallig waar hij is?" Vroeg ze. "Voor je deur" antwoordde ik. "Huh? Serieus?" "Jaa ga maar kijken" zei ik en liet haar voor mij naar beneden lopen...